Jaipur, Agra en Varanasi

Hoi allemaal,
Weer even een update, wat tevens ook onze laatste is, vanuit India. Morgen vertrekken we richting Nepal. De afgelopen 2 weken zijn we gereisd van Jaipur, Agra en nu zitten we in Varanasi.

In Jaipur zijn we bijna de hele dag op pad geweest met een tuktuk chauffeur. Hij wilde voor 3 euro ons zijn stad laten zien. Daar kwam natuurlijk wel bij dat we ook wat winkeltjes moesten bezoeken. We hebben de stad bekeken en ook de winkeltjes bezocht. In de winkels zijn we chter niet uit de onderhandelingen gekomen, dus zonder souvenirs de dag afgesloten. Maar wel onze tuktuk chauffeur een mooie tip gegeven. Het mooiste in Jaipur was wel het versturen van een pakketjes naar Nederland. We zijn eerst naar een DHL winkel gegaan maar dit kosten 50 euro, voor 200 gram... een beetje duur. Gelukkig bleken de kosten bij het postkantoor mee te vallen (660 rp/11 euro). Ons pakketje die wij in een doos wilde versturen (moesten we zelf ergens kopen) werd op een Indiaanse manier ingepakt. De man die dit heeft gedaan heeft dit met echt heel veel liefde gedaan. Er werd een zakje voor ons genaaid waarin we ons pakketje konden verpakken. De naden werden met wax dicht gemaakt, zodat het pakje niet open kon scheuren. Heel bijzonder om dit te zien en mee te maken. Om het pakketje te versturen moesten we een paar documenten invullen en konden we onze spullen terug sturen naar Nederland. Onze pakketje woog een kleine kilo en zou er 15 dagen over gaan doen. Nou we hebben al mogen vernemen dat hij na 6 dagen heelhuids in Apeldoorn is bezorgd, waar hij wel voor wat hilariteit heeft gezorgd, want zo'n pakketje zie je niet vaak in NL (zie de foto van ons pakketje).

Agra moest 1 van de hoogte punten van onze reis worden en dat is het zeker ook geweest. Helaas is Mark hier wel erg ziek geweest, waardoor we een aantal dagen langer in Agra zijn gebleven. We hebben wel de dingen gezien die wij wilden zien. De Taj Mahal was natuurlijk hier wel een hoogte punt van. Als je bij ons hotel op het dak stond had je een mooi uitzicht op de Taj Mahal. Mark en ik wilden 's morgens vroeg met zonsopgang naar de Taj Mahal. Toen we aan kwamen lopen zagen we al een hele rij staan. Het is echt ongelofelijk wat de prijzen verschillen met mensen uit India. Wij betaalde 750 roepie (12 euro) en iemand uit India 20 roepie (3 euro). Al vrij snel werd duidelijk dat er een mannen en een vrouwen rij was. De mannen rij was dermate kort dat Mark al vrij snel binnen was, maar helaas voor hem zijn rugzak mocht niet mee naar binnen. Dit betekende dat hij weer eruit moest en zeker nog 5 minuten moest lopen naar een locker. Balen! Veel mensen wilden de zonsopgang bij de Taj Mahal zien. Echter verspreiden deze mensen zich wel al weer snel. Wat is dit gebouw indrukwekkend en mooi. Met name het verhaal er achter maakt het gebouw bijzonder. Even wat geschiedenis: De Taj Mahal is een tempel die in de 17e eeuw is gebouwd door een Mogoelkeizer als mausoleum (grafmonument) voor zijn gestorven vrouw. De tempel is tevens een van de 'moderne zeven wereldwonderen'. Deze man was van plan toen de tempel af was om aan de overkant van de rivier een zelfde tempel te bouwen voor hem zelf maar dan helemaal in het zwart voor als hij dood gaat. Zijn zoon heeft hier een stokje voor gestoken en heeft hem gevangen gezet in het Agra fort. Het Agra fort had van oudsher een militair doeleinden. De man die de Taj Mahal liet bouwen maakte er een paleis van en later heeft zijn zoon, zijn vader erin gevangen genomen (man zat vast aan een ketting van 24 meter lang met belletjes eraan) om te voorkomen dat zijn vader te veel geld zou uit gaan geven. Toen hij overleed is hij bij zijn vrouw begraven in de Taj Mahal.

Onze reis van Agra naar Varanasi verliep in luxe (Indiaanse begrippen). We hadden een treinkaartje 2^de klas met airco. We vertrokken om 9 uur 's avonds en de reis zou 13 uur duren. We hadden allemaal een deken, 2 lakens en een kussen. 's Nachts werd regelmatig het gangpad schoongeveegd en wanneer je eruit moest werd je gewekt. Na 14,5 uur kwamen we eindelijk in Varanasi aan. We hadden wat vertraging opgelopen, doordat de trein het station niet kon op rijden. Toen we op het perron waren werden we opgeslokt in de mensen massa. We konden alleen maar meer gaan in de stroom en voor ons een geluk, deze ging naar de uitgang! Zweten geblazen, maar dit was nog maar 1 hobbel. De tweede hobbel was een tuktuk. Ze gaven aan ons niet naar Meer ghat te kunnen brengen. Wij geloofde dit niet (bleek wel het geval). Uiteindelijk zijn we eerst met de tuktuk gegaan. Toen met een fietstaxi en toen 10 minuten door allemaal steegjes lopen. Het hotel waar wij wilde was duur, zat vol, had opeens een kamer en toen weer hele goedkopen. Mark is wat gaan rondkijken in de buurt. Uiteindelijk zijn we naar de buren gegaan, Ganpati House. Het is een heel leuk hotel met een binnentuin en het ligt aan de Ganges waar mensen zich in baden.
Er zijn in Varanasi verschillende ghats, waar je heerlijk langs kan lopen. Een ghat is een rituele plaats aan de oever van de Ganges, in totaal zijn er ongeveer 100 ghats in Varanasi. Het lopen langs alle ghats heeft een soort promenade gevoel over zich. Het is heerlijk lopen zo rustig aan het water zonder het getoeter van het enorm drukke verkeer in de rest van de stad. Ik kan mij voorstellen dat Hindoe mensen hier inderdaad hun rust vinden. Ondanks dat Varanasi al langer bestaat dan 2700 jaar is de waterkant niet het toonbeeld van mooie oude gebouwen. Hier is gekozen om alle gebouwen ‘over elkaar' heen te bouwen. Het mooie oude wordt dus vervangen door iets nieuws. Het gevolg is een mix van oude en vervallen gebouwen en weer hele nieuwe gebouwen (nieuw op de indiaanse manier dan). Vanwege het overlevingsvermogen van de stad wordt het ook wel de ‘eeuwige stad' genoemd. Varanasi ontleent zijn naam aan de 2 zijrivieren van de Ganges - Varuna en Asi - waartussen de stad ligt en is een van de vier belangrijkste pelgrimsoorden in India. Door te baden in de Ganges kun je verlost worden van al je zonden, tenminste, als je Hindi bent. Wij als niet Hindi kiezen er liever voor niet verlost te worden van onze zonden en niet in de Ganges te hoeven te gaan. Het is mooi om te zien hoe verschillend de perceptie kan zijn over dezelfde rivier. In ‘schoon' water om je in te baden mogen maximaal 500 bacteriën per 100 ml zitten. In de Ganges hier zitten er ongeveer 1,5 miljoen per 100 ml. Je snapt dat wij niet verlost hoeven te worden van onze zonden J Op zich is het overigens niet gek dat de rivier niet zo schoon is. Wat wij allemaal hebben gezien tijdens onze wandeling: wassen, plassen, douchen, lijken verbranden, dode dieren in de rivier, enzovoorts. Wij snappen dat het water daar niet schoner van wordt. Bij het verbranden van mensen hebben wij onze zitten te verwonderen over het verschil in cultuur. Op een gegeven moment zagen we uit een vuur gewoon nog 2 voeten steken... voor ons een apart gezicht. Als Hindu geloof je in opnieuw geboren worden om jezelf te verbeteren, je manier van leven te verbeteren. Ieder leven bied je een nieuwe kans om dingen te leren die je niet eerder kon, maar natuurlijk komt er een moment dat je vermoeid raakt en graag uit deze eeuwigdurende cyclus zou willen ontsnappen om eeuwige rust te verdienen. Dit is maar op één manier mogelijk, en dit is als je lichaam verbrand wordt en de as in de Ganges (of een andere heilige rivier) uitgestrooid wordt. Een goede crematie wordt uitgevoerd op hout, dit kan je hier naast de Ganges zien. De stapels hout naast de Ganges zijn echt huizenhoog. Families sparen speciaal om genoeg hout te kunnen kopen als ze overlijden. Wanneer je te weinig geld hebt en het hout op gebrand is, maar je lichaam nog niet, worden de resten de Ganges in gegooid. Kinderen en zwangere vrouwen worden niet gecremeerd maar worden in de Ganges gegooid, zij hebben recht op een nieuw leven. Een raar idee dat er een lijk langs je bootje kan komen drijven! Nu, in moderne tijden, probeert de regering het cremeren wat efficiënter af te handelen in 'moderne' crematoria. Dit is geen succes. Aangezien vele lichamen tegelijk verbrand worden, heb je nooit zekerheid dat inderdaad jouw as ook in de Ganges uitgestrooid wordt. En dan word je weer opnieuw geboren en begint al het gezeur van voren af aan J. Dus, iedereen met een beetje geld staat erop ouderwets verbrand te worden! Een echte ‘must' is om met zonsopgang een boottocht te maken over de Ganges.Nu gaat hier de zon op om 6.32 uur dus moesten we de wekken zetten om 6.00 uur... dat zijn we echt niet meer gewend. Het wakker worden zonder je wekker went erg snel! Gelukkig, zoals alle toeristische ‘musts' in India, is deze boottocht werkelijk bijzonder en indrukwekkend. Zodra we onze boottocht starten is zon net op aan het komen boven de Ganges.Een magisch moment: de zon schijnt loodrecht op onze kant van de rivier en je ziet alles in een heilig, diepgeel licht. Naast de Ganges liggen zeer verschillende gebouwen, geen enkele erg oud aangezien de stad vele malen verwoest is. Toch krijg je in dit licht de indruk van een eeuwenoude stad. Een stad die oud is en ook nog eeuwenlang hetzelfde zal blijven. Hoe merkwaardig dat juist dagelijkse dingen zoals baden en tandenpoetsen en het wassen van je kleren het leven zo'n tijdsloze uitstraling kunnen geven. Het licht is mysterieus: het lijkt mensen en gebouwen zowel te verbergen als te onthullen. De huizen zien er heel anders uit dan gedurende de dag. We zien tempels - en een dode koe in de Ganges, ik zal niet verder uitweiden over de vervuiling van de rivier J! We zien allerlei soorten gebouwen, mooie paleizen maar ook heel standaard flats, apen die rondlopen, de rust is heerlijk en brengt ook ons tot rust! De gebouwen zijn mooi, maar de mensen zijn pas echt speciaal. De aanwezigheid van al deze mensen levert het essentiële element voor het gevoel van oneindigheid dat je in Varanasi overvalt. Ze nemen hun bad, ze zwemmen, ze discussiëren, ze bidden en wassen hun kleren precies zoals ze dat 2700 jaar geleden gedaan hebben. Al kijkend en fotograferend lijkt het ons dat deze vrouwen en mannen het eeuwige leven hebben. Een tamelijk Hindoeïstische gedachte, zijn we dan misschien bekeerd? Na onze indrukwekkende tocht zijn we naar het hotel gegaan om maar eens te gaan douchen. Hierna druk in de weer geweest met een ticket naar Nepal. In de bloed hitte zijn we naar het busstation gegaan voor buskaartjes. Dit is natuurlijk echt onze Nederlandse inslag. Geen normale normaal persoon hier zou dit tijdens het warmste moment van de dag gaan doen... en wij snappen na afloop ook weer precies waarom... slecht voor ons lichaam en humeur... laten we het daar maar op houden. Uiteindelijk gewoon een buskaartje bij ons hotel gekocht en zijn we gaan uitrusten en bijslapen op de kamer. Over een paar dagen vind hier een festival plaats namelijk ‘holy' voor de Indiaanse mensen is dit de gelukkigste dag van het jaar. Tijdens dit festival worden broederschap en vriendschap gevierd. Dit wordt gedaan door felle poederstoffen op elkaar te gooien. Het holy festival is al een beetje begonnen her en der om ons heen zijn wij al mensen om ons heen dit helemaal groen, geel, oranje, enzovoorts zijn gegooid. Erg leuk om te zien. Deze kleur blijft overigens gewoon op je lichaam zitten en gaat zeker niet een, twee, drie weg... het schijnt zelfs je huid te kunnen verkleuren. Je snapt dat wij ons er verre van houden, maar het ziet er wel erg mooi uit! Wij zitten in Nepal als het 'holy' is maar doen wel voor de zekerheid maar oude kleren aan.

Nou lieve mensen, dit waren onze belevenissen vanuit India. Nu op naar het volgende land, Nepal, waar we heel benieuwd beiden naar zijn! Bedankt voor alle reacties, geeft ons een gevoel dat we een beetje thuis zijn!

Groetjes Mark en Maaike

India verkennen met Karel en G.E.K

Hallo allemaal,
Weer even een update uit India. Om te beginnen het gaat erg goed met ons. We genieten van wat we allemaal zien en mee maken. We hebben de afgelopen weken erg veel meegemaakt. Onze route na ons laatste stukje op onze site is de volgende geweest: Ahmedabad, Udaipur, Jodhpur, Jaisalmer, Bikaner en zitten nu in Jaipur. We hebben veel gereisd met bussen, die echt spot goedkoop zijn. Wat we daar allemaal in mee hebben gemaakt is niet te vergelijken met NL. Mensen zitten op de grond, spugen op de grond, etensresten worden op de grond gegooid en baby's dragen hier geen luiers, dus die poepen en plassen op plekken waar even later weer iemand zit of ligt! Wel even wennen. Mark en ik zijn soms echt een attractie. Mensen in een bus kunnen je 5 minuten aankijken zonder iets te zeggen. Ik weet nu wel hoe een dier zich voelt in de dierentuin.

Buiten dat het land soms een beetje anders is dan NL, maken we ook hele mooie en leuke dingen mee. We hebben genoten van onze dagen in Udaipur. Deze romantische stad wordt beschreven als het hoogte punt van Rajasthan. Ze hebben de film Octopussy van James Bond hier ook opgenomen. Zoals jullie wel weten zijn koeien heilig in India. Ze lopen echt overal. Nou Mark wilde graag een koe op de foto zetten. In eerste instantie maakte hij een foto van een paar schoolkinderen (meisjes). Daarna wilde hij een foto maken van de koe, deze was hier echter niet van gediend dus kwam zij op hem en de meisjes af. Mark de held die hij zegt te zijn verschool zich achter de schoolmeisjes. Bij de tweede aanval nam Mark toch wel de beschermde rol op zich en mochten de meisjes achter hem gaan staan. Mark werd uiteindelijk gered door een man die stopte met zijn scooter en een steen op de grond gooide! Twee dagen later ben ik door dezelfde koe aangevallen. Zij schaafde met haar hoor over mijn arm. Een kleine schaafwond en een blauwe plek was het resultaat. Mark was op dat moment toch iets slimmer. Toen hij de bewuste koe zag stak hij direct de straat over. Nu kijken we beiden beter uit voor de heilige koe!

In Jodhur hadden we een kamer met uitzicht op het fort . Dit fort was in een woord echt schitterend. Het fort ligt aan de rand van de oude stad op een heuvel. Het is één van de bekendste en grootste vestigingswerken in India. Jodhpur wordt ook wel de blauwe stad genoemd. Heel veel huizen zijn blauw geschilderd (tegen de warmte en tegen de insecten). Voor ons geeft het vooral een mooi uitzicht over de stad.

Onze busrit naar Jailsalmer was echt een ramp. Het busstation zag er niet uit maar de bus al helemaal niet. De stoelen zaten met touwen vast anders zouden de rugleuningen los zitten. Het stonk en was echt vies. Toen we de tassen achterin de bus wilde leggen zei de chauffeur dat het 20 roepie zou kosten. Nou dat is niet de bedoeling! We hebben dit geweigerd met als gevolg dat we niet gerust waren over onze bagage. We weten niet hoeveel mensen er in de bus gingen, maar het waren er veel. We maakte zoveel stops dat we niet eens door hadden dat dit een plasstop was. Nou toen het probleem plassen. Ik wilde de bus uit, maar zeker 50 man wilde de bus in! Nou dat ging niet. Uiteindelijk zou Mark bij de bus blijven om ervoor te zorgen dat hij niet weg reedt. Ik heb maar geplast achter een huis en bij de koeien. Mark is ook maar snel gegaan. Jaisalmer's skyline wordt gedomineerd door een gigantisch fort dat al van verre boven de stad uit rijst. Jaisalmer heeft het meeste weg van een heel groot zandkasteel, Jaisalmer wordt dan ook wel de gouden stad genoemd. Als een van de weinige in India is het Jaisalmer fort nog bewoond. Het fort bestaat uit een wirwar van straatjes waarin we dan ook vele malen op net een iets ander straatje uitkwamen als dat wij verwachten. Jaisalmer ligt aan de grote Thar woestijn, dit is overigens geen Sahara maar meer een soort park de hoge Veluwe. Het uitzicht vanaf het fort over de Thar woestijn was even goed erg mooi om te zien!

Even nu de verklaring voor onze titel van dit verhaal: India overland met Karel en G.E.K. Mark en ik hebben een kameelsafari gemaakt. We werden tijdens de safari begeleid door twee kameeldrijvers. We gingen op tour samen met twee Franse meiden. Mark vond het opstappen op de kamelen erg grappig. De kameel gaat voor je op de knieën, dan kun je opstappen en als ie dan weer gaat staan zit je toch echt wel een enorm eind in de lucht. Samen met de kameelbestuurder hobbelde we lekker door de wijde woestijn. Op de eerste dag reden we ongeveer 3 uur langs traditionele nomadendorpen. Ons is wel duidelijk geworden dat we veel geluk hebben gehad dat onze wieg niet hier heeft gestaan. Dan maakt het je kansen in het leven toch wel een stuk kleiner. De kamelendrijvers wisten met weinig ingrediënten heerlijke gerechten voor ons te koken. Na lekker gegeten te hebben en lekker bij het kampvuur te hebben gezeten zijn we rond 22.00 uur gaan slapen. Heerlijk onder de sterrenhemel, overigens wel op een matras en onder lakens en dekens. Dat maakte het redelijk comfortabel en lekker warm. 's Nachts heb ik heerlijk genoten van de sterrenhemel. Mark heeft 2 vallende sterren gezien! We hebben overigens onze twee kamelen G.E.K. (Gigantisch Eigenwijze Kameel), deze was van Mark, en Karel genoemd. Ze luisterden voor geen meter. We reden overigens niet op kamelen maar op dromedarissen dus mogelijk was dat de verklaring van het slechte luisteren?!?

Onze reis naar Bikaner verliep voorspoediger dan onze andere reizen. We gingen met de trein maar er waren bijna geen passagiers. In Bikaner komen weinig toeristen. Hebben daar een pashmina doek gekocht. Dit was in een textielfactorij. We waren de eerste klanten. Wanneer je de eerste klant bent en als je ook nog op zaterdag komt betekent dat korting omdat de eerste klant dan geluk brengt voor de rest van de dag. Alle doeken in alle prijsklassen werden ons geshowd. Het doek die wij mooi vonden kosten 600 euro. Uiteindelijk hebben we een hele mooie doek gekocht en afgedongen van 125 euro naar 71 euro. We hebben een hele goeie deal gemaakt denken we

. De reden dat we naar Bikaner zijn gegaan was de rattentempel in Deshnok. Dit is een tempel met duizenden los lopende ratten. Het verhaal gaat dat elke rat een gereacineerde verhalenverteller is. Als er een rattenhemel is dan is dat in Deshnok. Deze ratten krijgen alles wat hun hartje begeerd. Echt heel bijzonder. Het brengt je geluk als een rat over je voet loopt. Helaas is dit niet gebeurd !

Even afsluiten met wat lekkers! Zoals sommige van jullie wel weten zijn Mark en ik soms wel een beetje een zoetekauw. Nou in verschillende plaatsen hebben we dan ook lekkere en mindere lekkere snoepjes/zoetwaren geproefd. Ik zal proberen om het te beschrijven:
* Jalebis: dit is gefrituurde suikersiroop. Het is heel zoet onze kiezen vielen bijna uit onze mond.
* Malpuva: dit zijn overheerlijke flensjes met saffraan saus en staan op nummer 1 bij ons.
* Mawa ladoo: wat het is weten we niet precies maar het heeft de grootte van een golfbal, is bruin, er zitten nootjes en honing in. Was wel lekker.
* Jawa: zijn gele draadjes die erg lekker en zoet smaken.

Nou dit was het even voor nu! Leuk dat we zoveel reacties krijgen. Tot snel maar weer!!

Groetjes Mark en Maaike

Eerste dagen India

Hallo allemaal,
Ons eerste berichtje vanuit India! We zijn veilig aangekomen en zijn na 3 dagen in Mumbai te zijn geweest nu in Ahmedabad. Het gaat goed met ons.

Laten we beginnen met een beschrijving maken van India. Het India dat wij tot op heden hebben gezien is: veel voller dan Nederland, het verkeer is een grote chaos, het is er erg vies, over veel zaken moeten we onderhandelen, veel mensen zijn aan het rochelen, er zijn overal sterke geuren om ons heen (van heerlijk tot heel vies)... echter boven alles is het een hele leuke belevenis!

Na een paar dagen in Mumbai te zijn geweest zijn we gisterenavond met de nachttrein naar Ahmedabad gegaan. Dit was een hele belevenis! We hadden een 3^de klas sleeper zonder airco (dit vanwege het feit dat alle andere tickets uit verkocht waren). Voor een kleine 7 euro mogen we met z'n 2^e bijna 9 uur in de trein liggen/zitten. De trein vertrok om 21.00 uur vanaf het station Bandra Terminus. Omdat het volgens de taxichauffeur en de hotel eigenaar heel erg druk op de weg zou zijn moesten we volgens hun om 16.45 uur vertrekken. Nou daar zaten we dan al om half 6 op een station waar je niet happy van wordt. Een treinstation midden in de sloppenwijken, wat een armoedige en vieze zooi.

Eerst zijn we gaan zitten wij de ‘restaurant' op het station. Dat zag er toch wel zo smerig uit dat wij beide geen honger meer hadden! Daarna zijn we maar met onze tassen op het station gaan zitten op bij de wagon waarin wij dachten plaats te moesten nemen. Na anderhalf uur kwam er een man naar ons toe en vroeg om ons treinkaartje, wat bleek we zaten bij het verkeerde treinstel. Deze man liep 10 minuten met ons mee om ons in de trein op het juiste bed af te zetten. Dit zonder ook maar één roepie aan ons te vragen. Ook hier zijn er aardige mensen! Een verademing bij iedereen die ons de afgelopen week al wilde (of heeft) afgezet. Tja en dan de trein... wat kan ik daar over zeggen. Om maar kort te zeggen een belevenis!

Het zijn 3 bedjes boven elkaar. Sommige mensen slapen met z'n 2^e of 3^e op 1 bedje. Bij ons zaten 3 mensen uit Mexico die op het zelfde moment een kaartje hadden gekocht maar op een ander station en die hadden maar 2 bedjes met z'n 3^e (je betaald wel gewoon voor 3). Wij hadden gelukkig allebei wel een eigen bed! In de trein was het een enorm kabaal (de hele nacht door) en was het eigenlijk veel te druk. Wij dachten een trein zonder airco dus dat zal wel warm zijn... dat was het dus niet. Wat hebben we het koud gehad! Ik heb nog wel wat geslapen, Mark weinig. Toen ik op een gegeven moment wakker werd lag er een man naast mij op de grond. Ach ja waar het kan moet je gaan liggen. Om 5 uur in de ochtend kwamen we in Ahmedabad aan. Het is goed dat we een wekker hadden, want je moet zelf opletten dat je erop tijd uitgaat. Ongelofelijk hoeveel mensen op dit tijdstip op straat zijn. Een tuk-tuk chauffeur geeft ons langs verschillende hotels gebracht en na wat gezoek en onderhandel zijn we in Hotel Metropol beland voor 600 roepie per nacht, dit is een kleine 10 euro. Nou jullie weten wel wat wij om half 7 ‘s morgens hebben gedaan!! Heerlijk geslapen.

Groetjes Mark en Maaike

Nog 2 weken!

Hoi allemaal,

Leuk dat jullie ons allemaal willen gaan volgen op onze wereldreis! Mark en ik zijn druk bezig met alle voorbereidingen en om mijn huis in te pakken. We zijn erg blij met de mensen om ons heen die ons willen helpen met de verhuizing en zo!! Ons visum voor India is binnen dus we kunnen op 16 februari vertrekken richting Mumbia! Mark en ik hebben er veel zin in! Het gaat een fantastische reis worden die we nooit gaan vergeten! Voor de mensen waar we niet meer persoonlijk afscheid van kunnen nemen: 'heel veel succes en plezier het komende jaar en hopelijk horen we van jullie via onze site'.
Tot binnenkort!!

Groetjes Maaike

Welkom op onze reispagina!

Hallo en welkom opons reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar wij ons bevinden en waarwijzijn geweest! Meer informatie overons en de reis diewij gaan maken vind je in ons profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug opons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je metons meereist!

Groetjes,

Mark en Maaike