Hoi Allemaal,

Zoals in de titel al staat hebben we weer veel mooie dingen meegemaakt en gedaan. Een belangrijke uitspraak in Afrika is Hakuna Matata of te wel 'geen zorgen, maar wees gelukkig' en zoals wij hem hebben gebruikt 'alles komt goed'. Nou dat hebben de landen Namibië en Zuid Afrika ook zeker gedaan. Beiden landen waren voor ons de kers op de taart. We moeten helaas sommige mensen even waarschuwen voordat jullie ons reisverhaal gaan lezen. We hebben wat signalen van jaloezie ontvangen via de mail. Voor diegene die dit herkennen of zich aangesproken voelen, 1 tip lees dan niet verder. Voor de anderen veel leesplezier.

Na 36 uur in de bus te hebben gezeten van Maputo naar Windhoek met 3 overstappen kwam we aan in Windhoek. In Windhoek konden we ons autootje ophalen. We waren voor de goedkoopste optie gegaan (Kia Picanto zonder airco). Toen we aankwamen bij Hertz stond er een Kia Picanto klaar met airco!! Jeetje wat waren wij hier blij mee, want wat kan het warm en stoffig zijn in Namibië. Echter wel wat tips voor mensen die van plan zijn om Namibië te gaan ontdekken: neem een 4-wheeldrive, neem een auto met airco en tank bij elke tankstation die je ziet (want slechts om de 200 km ongeveer zit een tankstation. Onze Kia is op plaatsen geweest waar Hertz hem niet had willen zien! Het wegennet in Namibië bestaat uit een paar geasfalteerde hoofdwegen. De overige wegen zijn gravel of grint wegen met op deze wegen kleine of grote losse stenen en diepe of minder diepe kuilen. Met name in het gebied rond Twijfelfontein en Damaraland heeft Kia het zwaar gehad. We werden op sommige plaatsten ingehaald door 4-wheeldrives met 80 km per uur waar wij niet harder dan 20 km per uren konden gaan. We moesten dan erg lachen op de hoofden in deze auto's die zich omdraaide. Wij konden ze horen zeggen ‘toeristen zeker'! Het voordeel van onze snelheid was wel dat we op deze manier van het uitzicht en dieren konden genieten.

Na een paar dagen in Windhoek gingen we op pad richting Ethosa Nationaal Park. Na een tussenstop in Otjiwarongo en Groot Fontein (waar we de grootste meteoriet die er ooit op aarde is gevonden hebben bezocht) zijn we naar Ethosa gegaan. Rond 11 uur kwamen we bij de Von Lindquist gate aan. Na ons geregistreerd te hebben mochten we het park in. We hadden besloten om 4 dagen en 3 nachten in het park te blijven. Er zijn 3 campings in het park, dus op elke camping hadden we een nacht gereserveerd. Het is bijzonder dat je gewoon in het park slaapt. We zijn eerst de Fischer's Pan gaan rijden. Dit is een rondje van ongeveer 27km. Het werd ons al snel duidelijk dat ons autootje niet heel hard kan op de kiezelwegen die in het park liggen. Dit geeft ons wel mooi de kans en tijd om dieren te spotten. Onderwel zijn we al aardige dierenspotters geworden. In Ethosa zijn er verschillende natuurlijke en aangelegde waterplekken waar de dieren kunnen drinken. Het park is erg droog en dor, dus de dieren moeten wel naar een waterpunt om te kunnen drinken. Het park is 22912 vierkanten km groot. Doordat het park zo groot is kom je niet veel auto's tegen, maar gelukkig wel veel dieren. Dit maakt het allemaal wel heel speciaal. Bij 1 waterpunt werden we beloond met wel 27 olifanten. Wat was dat een gaaf en bijzonder gezicht. We zijn echt ontzettend verwend met de dieren die we hebben mogen zien. Even een rijtje van dieren die we hebben gezien: zebra's, giraffen, impala's, gazelles, wildebeesten, pumba's, grondeekhoorns, struisvogels, vele schitterende vogels, olifanten, kudu's, dikdiks, antilopen, hyena's, jakhalzen, hartebeesten, mongoose, leeuwen, neushoorns en als klapper zelfs nog een luipaard. Op elke camping is een waterpunt gemaakt die 's avonds wordt verlicht zodat je onder het genot van een drankje dieren kan spotten. Tijdens onze tweede dag zijn eerst voor het eten naar het waterpunt gegaan. We hebben toen 5 leeuwinnen gezien die aan het drinken waren. Na het drinken gingen ze liggen en zijn tot dat we weg zijn gegaan blijven liggen. Na onze buikjes lekker vol te hebben gegeten zijn we natuurlijk snel terug gegaan naar de waterplek en konden we dankzij de verlichting het waterpunt ook in het donker bekijken. De leeuwinnen waren er nog steeds en deze werden aangevuld met nog 2 leeuwinnen en een leeuw. Het was duidelijk dat de leeuwen de waterplek bezet hielden, want er kwam geen 1 dier in de buurt. Een neushoorn had zo'n dorst dat hij wel een poging waagde om ook iets te gaan drinken, in eerste instantie zonder succes want hij werd verjaard door de leeuwinnen. Uiteindelijk vonden de leeuwen het blijkbaar goed en gingen er vandoor. Dit gaf de andere dieren kans om te komen drinken. Er kwamen vrij snel 3 neushoorns, waarvan 2 met elkaar wilde gaan vechten (erg spectaculair om te zien). Toen de neushoorns aan het drinken waren kwamen op eens zeker 27 olifanten aangerend en jaagde de neushoorns weg. Wat een mooi gezicht om zo'n grote groep olifanten te zien met kleintjes en grote olifanten. Toen de olifanten klaar waren met drinken kwam er als cadeautje nog een luipaard langs! Als afsluiting kwam er een neushoorn met een kleintje langs. Toen zij besloten om te gaan slapen zijn wij ook onze tent ook maar opgaan zoeken.

Tijdens ons verblijf in Ethosa hebben we elke avond ons laten verwennen in het restaurant, en wat hebben wij gesmuld. We hebben daar onder andere gemsbok, impala en springbok gegeten. Gemsbok was ons favoriet, Mark wil het gaan importeren naar NL, dus wie weet is het snel in NL verkrijgbaar!

Om de spanning en het spotten nog een beetje uit te dagen, wat erg en verwend hè, zijn we op de laatste dag een dierenlotto gaan spelen. Mark had de moeilijkheid dat hij moest rijden en spotten dus voor sommige dieren kreeg hij 2 punten. Op een gegeven moment zagen we een olifant die aan het baden was. Een mooi gezicht totdat hij ons niet meer zo leuk vond. Hij kwam recht op ons aflopen en was duidelijk niet gediend van onze aanwezigheid. Op een gegeven moment kwam hij zo dichtbij dat wij de auto maar hebben verplaatst. Achteraf was dit een slimme zet want toen wij onze auto 20 meter verplaatst hadden kwam de olifant naar de weg toe. Een auto die net kwam aanrijden reedt recht op de olifant af en was maar een paar meter van hem vandaan. De olifant was erg boos en we denken dat die mensen echt heel veel geluk hebben gehad dat de olifant op een gegeven moment besloot om zich om te draaien! Bij een waterpunt met veel gemsbokken, zebra's en gazelle werden we opeens verrast door een leeuw en leeuwin die tussen de dieren lagen. Erg bijzonder om te zien dat de andere dieren (zeker wel 200) de leeuwen goed in de gaten hielden maar wel in de buurt bleven. Later bleek dat de leeuw en leeuwin er niet waren om te komen drinken of eten. Ze waren in een romantische bui en we hebben het paringsritueel van dichtbij mogen aanschouwen. Toen de leeuwen weg liepen gingen de andere dieren drinken. We zagen waar de leeuwen heen liepen dus we zijn met de auto vast vooruit zodat we uiteindelijk precies op de plek stonden waar zij naar toe liepen. Het leuke was dat ze besloten om 4 meter van onze auto maar even te gaan rusten. Zo hadden we super zicht en hebben we hele mooie foto's kunnen maken. Tien minuten voordat ons toegangsticket verliep zijn we met 'pijn in onze hart' het park uitgereden. Zoals jullie wel begrijpen Ethosa is een aanrader!

Na al het moois zijn we ook weer even met beiden voeten op de aarde gezet en hebben we te horen gekregen dat het niet goed ging met de opa van Mark. Hij is helaas 1 dag na dit bericht overleden. We waren in gedachten bij het thuisfront, maar dit gaf ons, ondanks internet en skype, wel weer even het gevoel dat we heel ver weg zitten.

Ondanks dit verlies ging onze reis verder. We zijn vanuit Etosha naar Twijfelfontein gereden. De weg naar Twijfelfontein was erg pittig voor Kia maar o zo schitterend. We hebben op stukken gereden waar we echt met 20 km per uur nog steeds door de hele auto aan het schudden waren. Het uizicht maakte de inspanningen meer dan waar. Het is overigens echt super dat we langs de weg gewoon wilde dieren kunnen spotten. We hebben onder andere gazelles, struisvogels, een giraf en gemsbokken gezien. Langs de weg stonden ook borden dat je moet oppassen voor olifanten, heel grappig. Onze camping in Twijfelfontein lag echt in de middle of nowhere, maar op een o zo mooie en bijzondere plek. De wilde dieren lopen hier gewoon over de camping. Het meest bijzondere vonden wij de olifantenpoep die op nog geen 30 meter van onze tent lag. We vonden het overigens niet heel erg dat we alleen de poep van de olifant hebben gezien en niet het beest zelf! We hebben in Twijfelfontein verschillende dingen bezocht. We zijn naar ‘Burnt Mountain' geweest. Deze berg ligt aan het begin van een 12 kilometer lange vulkanische breuklijn. De berg ziet er echt letterlijk uit alsof hij in brand heeft gestaan. Alle stenen zijn zwart, daarnaast groeit er ook helemaal niks. Een bijzonder gezicht. De hoofdbezienswaardigheid in Twijfelfontein waren de rotsschilderingen. Beter gezegd: in de rots uitgehakte afbeeldingen van de dieren waarop er vroeger werd jaagde. Onze laatste culturele stop van die dag was een bezoek aan het ‘living museum'. Dit is een soort openlucht museum van de Damara stam. Wij kregen hier een rondleiding door een klein dorpje. Hier wel de bijzondere taal van de Damara mensen mogen horen. Zij gebruiken in hun taal ook het klikken van je tong. Het is absoluut een apart gehoor. In het dorpje kregen we alles te zien en was er een afsluiting met een dans en zang voorstelling. Leuk om te zien. Wel raar dat de traditionele vrouwen geen bovenkleding dragen. De vrouwen hebben dan ook erge hangborsten!

Op weg naar Swakopmund, onze eerst kustbestemming in Namibië, zijn we nog even gestopt bij Cape Cross. Dit is een plek langs de kust waar 100.000 zeehonden zich verzamelen op 1 punt. De omgeving is helemaal veranderd en is nu vooral zanderig en veel zandduinen. Swakopmund is een heerlijk toeristisch en uber Duits dorp waar we weer even tot rust konden komen. Helaas ben ik daar wel ziek geworden en moesten zelfs even langs de dokter voor antibiotica en andere medicijnen omdat de keelpijn en koorts maar niet minder werden. We hebben dan ook besloten om wat langer in Swakopmund te blijven dan gepland. Na 4 dagen rust was ik beter en zijn we weer op pad gegaan en nu richting de Sossusvlei. Toen we 50 km op een zeer slechte gravelweg hadden gereden kwamen we er achter dat onze laptop nog op de camping in Swakopmund aan het stroom lag. We hebben elkaar toen eerst balend aangekeken, hebben de auto omgedraaid en stonden anderhalf uur later weer op de camping met de laptop in onze handen. De weg richting de Sossusvlei was ruim 200 km op een gravelweg (waarvan ongeveer 30 km alleen voor 4x4 auto's geschikt was). Na een nachtje op een camping zijn we rond half 6 richting de Sossusvlei gereden. We moesten nog 80 km rijden over een gravelweg om daar te komen. De weg was wederom slecht maar het uitzicht wederom weer zo mooi! Vooral de opkomende rode zon was indrukwekkend. Onderweg weer veel dieren gezien, waarvan 1 erg dichtbij. Tijdens het rijden zag ik op eens in mijn ooghoek een gemsbok rennen. Mijn reactie zorgde er gelukkig voor dat Mark hard ging remmen. Gelukkig want op nog geen 2 meter afstand vloog hij, met 80 kilometer per uur, voor onze auto langs. Tja, ze zijn erg lekker, maar om er zelf 1 dood te rijden gaat ons wel een beetje te ver! Na van de schrik bekomen te zijn, zijn we weer verder gereden. Rond half 8 waren we in de Sossusvlei. We zijn eerst naar de beroemde duin, Dune 45 gereden. Dune 45 is de bekendste en meest gefotografeerde duin. Deze duin is 150 meter hoog en kan je beklimmen. Nou dat hebben we zeker gedaan, maar o wat een klim. Moe en warm kwamen we boven aan om te genieten van het uitzicht. Doordat we nog vrij vroeg waren konden we genieten van de verschillende kleuren die de duinen hebben doordat de zon erop schijnt. Onze volgende stop was Death Vallei. Om hier te komen moesten we overstappen in een 4x4 jeep taxi. De laatste vier kilometer mag je niet rijden met een normale auto. Achteraf begrijpbaar want met een 4x4 zag het er al heftig uit. We moesten echt door hopen zand heen! De Death Vallei is een vlakte waar vroeger een rivier onder stroomde. Het is nu een grote witte uitgedroogde vlakte tussen duinen in. In het midden staan een aantal dode bomen. Sommige bomen hebben wortels van wel 30 meter diep, maar doordat ongeveer 600 jaar geleden het gebied opdroogde zijn de bomen dood. De omgeving is echt prachtig dus we hebben hier dan ook veel foto's gemaakt.

Onze volgende bestemming was Fish River Canyon, ook wel de Grand Canyon van Zuid Afrika genoemd. De Fish River Canyon is een rivier (de Fish River) die zich in de loop der jaren een weg grote kloof door de berg heeft geslepen. Daarnaast is de bovenkant ontstaan door het de zee die hier vroeger lag. Het zijn dus eigenlijk twee kloven in elkaar. Wij vonden het in ieder geval erg mooi en indrukwekkend. Op weg naar Aus, onze laatste bestemming in Namibië, bleek dat we qua benzine Aus niet zouden gaan halen. Even voor de lezers we hadden toen we deze conclusie trokken, nog zeker 3/4 tank (of 350 kilometer aan benzine)!! Op de hele weg naar Aus was geen tankstation, dus moesten we uiteindelijk 60 km omrijden om te tanken. Hoe bizar is dat! Onze camping in Aus is een lodge/camping met een oppervlakte van 10.000 hectare. De receptie ligt: 2 km van de 10 campingplekken die ze hebben en 7 km van de huisjes die ze verhuren. De omgeving is echt onbeschrijfelijk. We stonden tussen bergen in, hadden geen elektra en dan wederom weer in de middle of nowhere. 's Morgens stonden de wilde paarden naast onze tent te kijken hoe wij aan het opstaan waren! Vanuit Aus zijn we een dagje naar Luderitz gegaan, Luderitz is een diamantstad. Rond om de stad ligt het Sperrgebiet, in dit gebied wordt naar diamanten gegraven. Als je per ongeluk in dit gebied komt dan hangt er een flinke gevangenis straf en boete boven je hoofd. En ze nemen niet genoegen met ‘ik wist het niet'. Wij hebben vandaag dan ook even geen onverwachte afslagen genomen. Het uitzicht vanaf de weg was wederom schitterend. Eerst nog bergen en gras, maar langzaam veranderde dit in een zandwoestijn. Er hingen vanaf 40 km voor de kust donkere wolken en overal waaide zand over de weg. Daarnaast groeide er bijna niets meer op het zand. Een aparte wereld vonden wij het, een beetje spookachtig. We zijn ook naar Kolmanskop geweest dit is een Ghost Town. Deze stad is opgeslokt door de zandduinen. Vroeg was hier een stad waar ze diamanten zochten. Toen het gebied werd ontdekt bleken de diamanten gewoon voor het oprapen te liggen. Een vreemd idee dat dit nog maar 100 jaar geleden zo was! Toen er geen diamanten meer gevonden werden verliet men de stad. Er is, sinds 1956 toen de laatste inwoners van het dorp vertrokken, nooit meer naar omgekeken. In 1995 zijn er een paar gebouwen gerestaureerd en is het geschikt gemaakt voor het toerisme. We zijn in verschillende gebouwen geweest. Onder andere was er een kegelbaan en een groot ziekenhuis. Op een gegeven moment liepen we door de lange gang van het ziekenhuis. Alles kraakt en overal lag zand of waaide naar binnen. Het was best een eng gevoel. Toen we weer naar buiten wilden hoorde we opeens uit een donkere kamer een geluid. Ik schrok me rot en rende naar buiten. Mark bleef rustiger, voor de mensen die Mark kennen is dit heel bijzonder. Achteraf bleek het om een toerist te gaan die in de donkere kamer was gaan zitten. Een echte Ghost Town dus. Hiermee zat ons Namibië avontuur zit er helaas op.

Springbok was onze eerste bestemming in Zuid Afrika. We hoopten dat we nog op tijd waren voor de bloemenzee die rond oktober hier te zien is, maar helaas we waren net 2 weken te laat. Net als in Namibië is het landschap hier weer erg mooi. Bergen aan beide kanten en vele fruit- en wijnboerderijen in combinatie met oude Kaap-Nederlandse architectuur maakt het rijden hier erg aangenaam. Het voordeel is ook dat de wegen hier allemaal verhard zijn. Kia en Mark waren hier beiden erg blij mee. Verder is het erg grappig om in gesprek te zijn met een Zuid-Afrikaans persoon. We merken dat we het redelijk kunnen verstaan zolang ze maar niet te snel praten. Tijdens onze reis hebben we op een camping geslapen waar ik op mijn vorige reis ook al was geweest. De camping heet ‘the Baths' in Citrusdal. Dit is een schitterende camping in de middle of nowhere. Er zijn hier natuurlijke warmwaterbronnen waarmee ze meerdere zwembaden vullen. Het ene bad is heerlijk warm (43 graden) en de andere is een koud bad. Ook zijn er 6 privé heet waterbaden. In een van deze zes (het olifantenbad) baden hebben we heerlijk samen gedobberd. Het bijzondere is dat de baden 24 uur per dag open zijn. Mark ging op een ochtend om 6 uur naar het warm water bad en wat bleek, er waren gewoon al 12 mensen in het zwembad. Helaas is het sinds Namibië 's nachts regelmatig erg koud in de tent, we verlangen dus soms naar een lekkere warme kamer. Hier moesten we ons verwarmen met warm water, was ook erg lekker. Het voordeel hiervan is ook dat we met meerdere mensen in gesprek kwamen. Zo hebben we op advies van een Zuid-Afrikaanse man ons reisschema wat aangepast en zijn we via Route 62 naar Oudtshoorn gereden. De route die we reden was erg mooi. We zijn verschillende passen gepasseerd. We hebben genoten van de omgeving.

Oudtshoorn is een overwegend blank dorp en staat bekend om de struisvogels. Het wordt ook wel de struisvogel hoofdstad van de wereld genoemd. Toen tijdens het begin van de 20^e eeuw struisvogelveren in de mode waren hebben de mensen hier een fortuin verdiend. Deze rijkdom zie je nog steeds terug in de mooie huizen in het dorp. We hier genoten van struisvogelkebab, struisvogelworstje en in de ochtend van een struisvogelei. Van één struisvogelei kan je voor 18 mensen eieren bakken. Een struisvogelei bevat veel cholesterol, dus dat raden we niet aan. Het vlees is echter heel gezond en lekker! Op een struisvogelfarm hebben we een rondleiding gehad. We kregen eerst een uitleg over het broedproces dat 42 dagen duurt. Een struisvogel kan 12 eieren leggen. Wij vroegen ons af hoe het nu kon dat we in de Sossusvlei een struisvogel zagen met wel 26 kinderen. Dit was vogels onze gids mogelijk omdat struisvogels vaak op elkaars kinderen passen. Na de uitleg zijn we naar de Betsie gegaan. Dit is een struisvogel die gewend is aan mensen en de meest tamme struisvogel op de farm is. Ik ben natuurlijk even met Betsie op de foto geweest. Na een verder uitgebreide rondleiding en nog een bezoek aan Betsie en haar vrienden zijn we naar de Cango Wildlife Ranch gegaan. We werden opgewacht door Craig die ons en nog 15 anderen een rondleiding ging geven door het park. Ze zeggen dat Cango Wildlife Ranch geen dierentuin is maar het lijkt er wel op. Ze fokken dieren en vangen ook dieren op. We zijn eerst langs extreem grote vleermuizen gelopen. Onderweg kwamen we langs onder andere flamingo's, krokodillen, mini nijlpaarden en bever. Daarna gingen we naar de wilde dieren. Ze hadden cheeta jonge van 2 en 7 maanden, volwassen cheeta's, Bengaalse tijgers (onder andere van 7mnd oud), leeuwen en luipaarden. Erg gaaf om deze dieren van zo dichtbij te mogen aanschouwen. Het leuke en bijzondere is dat je ook in contact met de dieren mag komen. Het geld wat ze hieraan verdienen gaan naar de cheeta foundation. Dus het gaat naar het goede doel. Nou Mark was natuurlijk niet te stoppen dus hij heeft het volle pakket genomen. Hij wilde met de Bengaalse tijger, de cheeta jonge en met de krokodil op de foto. Ik ben alleen voor de Bengaalse tijger gegaan. Om ons voor te bereiden hebben we eerst genoten van een krokodillenburger en een krokodillenworst. Erg apart om dit te eten, het smaakt een beetje naar kip. Na het eten waren we klaar om met de 7 maanden oude Bengaalse tijger op de foto te gaan. Wat een immens beest is dit. Hij voelde erg zacht en vond het allemaal best. Het was totaal niet eng en hij was gewend aan mensen. Wij vonden zijn poten nu al super groot, maar de poten zijn als hij volwassen is even groot als een dinerbord! Mark is daarna met 5 cheeta jonge op de foto gegaan. Ze namen uitgebreid de tijd om Mark dingen over ze te vertellen en hij mocht met ze spelen. Erg lief gezicht. Ze waren nog zo jong dat ze ook gewoon aan zijn vinger gingen zuigen en hem schoon gingen likken. Net een schootkatje. Als laatste gingen we naar de krokodillen. Mark heeft zijn zwembroek aangetrokken en is toen in de kooi gaan staan. Hij werd met een hijskraan het water in getakeld. In eerste instantie bewogen de krokodillen niet, maar naar een paar minuten kwam er eentje richting Mark. Het was een raar gezicht om hem zo in het water te zien met die krokodil. Volgens hem was het een heel apart gezicht om de krokodillen van zo dichtbij te zien. Het werd tijd om nu naar de kust te gaan en een stuk van de Garden route te gaan rijden. Dit is een erg mooie route langs de kust richting Kaapstad. We zijn via George en Mosselbay naar Swellendam gereden. In Swellendam hebben we in de supermarkt iets heel leuks gezien. Je gelooft het nooit maar er was een hele hoek met buitenlandse producten of beter gezegd NL producten. Er lagen allemaal dingen van de Albert Heijn (euroshopper en eigen merk). Vlokken, pindakaas, stroop, stroopwaffels enz. Echt heel vreemd. Een potje pindakaas kosten wel 4 euro. Voor ons wat te duur dus wij hebben ons weten in te houden. Na Swellendam zijn we naar Cape Agulhas gereden. Hier is het meest Zuidelijkste puntje van Afrika waar de Indische en Atlantische oceaan samen komen. We hebben in de haven pijlstaartroggen gezien. Wat zijn dit grote en mooie beesten. Ze zwemmen vrij snel en zijn schuw. Een lokale man zei dat je ze kan voeren. Deze man woonde hier en hem lukte het zelfs om de pijlstaartrog aan te raken. Wat een gaaf gezicht!

Hermanus was onze volgende bestemming waar we weer spectaculaire dingen hebben gezien en gedaan. In Hermanus is er langs de zee een Cliff Path Walking trail die 10 km lang is. We zijn deze trail gaan lopen. Jeetje wat een gave wandeling. Je loopt vlak langs de zee en kan, als je wilt, van het pad af en zitten op de kliffen. Het is nu de periode dat je walvissen kan zien, nou we hadden weer geluk! Hier bij Hermanus zwemmen met name South Right Whales. We hebben echter ook een Humpback walwis gezien. Walvissen komen op verschillende manieren uit water: Skyhopping (komen ze met hun kop recht uit het water), Lobtailing (slaan ze met hun achter vin hard op het water), Sailing (komen ze met hun staart recht uit het water), Surfacing Groups (komen er meerdere te gelijk omhoog uit het water) en Breaching (komen ze heel uit het water om weer in het water te storten). We hebben het geluk gehad dat we alle manieren hebben mogen zien. Met name de ‘breaching' was indrukwekkend. Het was erg gaaf om moeders en hun kindjes te mogen zien. Nou ja kindjes. Bij de geboorte zijn de walvissen al 6 meter lang en ze groeien een meter per maand.

Voor de mensen die een beetje jaloers zijn sla de komende 30 regels dan even over. We hebben hier namelijk met haaien gezwommen (we zaten wel in een kooi). Er werd ons eerst van alles verteld over hoe de trip er uit zou gaan zien en we kregen een veiligheidsinstructie. Best prettig! Gelijk al toen onze boot voor anker ging zagen we een haai langs de boot zwemmen. Apart om dit zo te zien, volgens de gids aan boord was dit soort gedrag uitzonderlijk. Hierna kreeg iedereen een wetsuite aan. De eerste 5 die hun wetsuite aan had mocht het eerste het water in (er waren 31 mensen die mee waren). En wie zat er in de eerste ronde in de kooi: Mark natuurlijk. Deze kans ging hij niet laten ontlopen. Ik zat in groep 2. Elke ronde mochten 5 mensen in de kooi. Je bleef ongeveer 10 minuten in het water. Het water was koud maar de wetsuite hield ons gelukkig redelijk warm. We zijn uiteindelijk allebei 2 keer in het water gegaan. De eerste keer zaten we allebei in een andere groep (waardoor we mooi foto's van elkaar konden maken) en de tweede keer zaten we in dezelfde kooi naast elkaar. We hebben springende haaien gezien, vlak langs de kooi zwemmend en zijn tanden van heel dichtbij (30 cm afstand) mogen aanschouwen. Wat een spektakel! Wij hebben vandaag 7 verschillende witte haaien gezien, die qua lengte tussen de 2,5 en 3,5 meter waren en een maximaal gewicht hadden van 500 kilo. De haaien worden naar de boten gelokt door middel van aas. Hiervoor wordt dode vis gebruikt, die ze niet mogen op eten. Het wordt steeds voordat ze het willen pakken uit het water getrokken. Jonge haaien komen hier graag op af en ouderen zijn wijzer en laten dit aan zich voorbij gaan. Haaien eten overigens geen mensen. Het verteren van alle botten van een mens kost meer energie dan dat het oplevert. Soms nemen ze een hapje mens om te kijken wat het is. In principe kunnen ze aan het zwemmen/ bewegen van mensen in het water zien dat het niet in de zee hoort en dus geen voedsel is maar bij twijfel nemen ze dus een hapje. Zo een hapje kan betekenen een arm eraf, een been eraf of dat er een slagader wordt geraakt. Dus een hapje kan nog steeds dodelijk zijn. Wanneer een mens bewust wordt gedood door de haai is dat alleen omdat de haai vermoed dat de mens in het water achter hetzelfde voedsel aan wil gaan als hijzelf. Dan verdedigt de haai zijn eigen voedselgebied. Daar kom je meestal niet levend vanaf! Wij bleven dus ook maar gewoon in de kooi en zijn niet naast de kooi gaan zwemmen.

Op weg naar Stellenbosch, het wijngebied van Zuid Afrika, zijn we gestopt bij Stony Point. Dit is een plek waar een kolonie van Afrikaanse Pinguïns woont. Er zaten hier wel een paar 1000 beesten. Erg mooi en grappig om deze beestjes te zien. Voordat we natuurlijk een bezoek hebben gebracht aan een wijnboerderij zijn we naar Franschhoek geweest. Het verschil met Stellenbosch was groot. Franschhoek is meer voor de chique mensen en Stellenbosch is echt een studentenstad. Voor ons voelde beide dorpen erg prettig aan. We zijn naar de wijnboerderij ‘Vergelegen' geweest. Deze wijnboerderij is een van de mooiste boerderijen van de omgeving en de op 1 na oudste in Zuid-Afrika. Schitterende oude gebouwen, mega bomen van wel 300 jaar oud en een geweldig uitzicht. We hebben een rondleiding gehad door de wijnboerderij. Het was interessant om te zien hoe het hele proces in zijn werk ging. Na de rondleiding zijn we terug gegaan naar het hoofdgebouw voor een proeverij. Ik heb de proeverij aan me voorbij laten gaan, maar Mark heeft heerlijk gepimpeld. Hij kreeg 4 wijnen te proeven, 2 witte en 2 rode. Hij vond ze niet erg lekker, maar wel leuk om allemaal verschillende smaken achter elkaar te proeven. Het uitspugen van de wijnen vond hij zonde.

Op weg naar Kaapstad, onze laatste bestemming in Afrika (snik snik) zijn we eerst naar Kaap de Goede Hoop gegaan. Om daar te komen hebben we een mooie route langs de kust gereden. Onze route ging langs Muizenberg, Fish hoek, Simon's town om uiteindelijk te eindigen bij Kaap de Goede Hoop. Veel mensen denken dat bij Kaap de Goede Hoop de 2 oceanen bij elkaar komen, maar dat is niet waar. Kaap de Goede Hoop staat bekend om de moeilijke stromingen die de 2 oceanen veroorzaken. Schepen hadden vroeger erg veel problemen om langs Kaap de Goede Hoop te varen. We hebben ons natuurlijk nog even vereeuwigd bij het bekende bord die staat bij Kaap de Goede Hoop, voor mij nu de derde keer. We zijn via Noordhoek, waar we een oud bedrijf van mijn vader hebben bezocht en de Chapman's Peak Drive, naar Kaapstad gereden. De Chapman's Peak Drive is een weg langs de kust met erg mooie uitzichtpunten. We waren erg onder de indruk! In Kaapstad sliepen we in het oude centrum van Kaapstad op nog geen 15 minuten lopen van het toeristische centrum Waterfront. In het hostel heeft elke kamer een thema (zebra, hartjes of jungle). Onze kamer is helemaal zwart met wit en heeft roze accenten (handdoeken, boa en een verenboeket). We weten niet wat ze deze kamer voor themanaam hebben gegeven, maar wij hebben hem gedoopt als de chique 'hoerenkamer'! In Kaapstad zijn we 7 dagen verbleven en hebben genoten van de stad. Natuurlijk hebben we en bezoek gebracht aan Robbeneiland, de Tafelberg, Waterfront en hebben we in een hop en drop bus gezeten.

Er is nu een einde gekomen aan ons avontuur in Afrika. We zijn er achter gekomen dat je het echte Afrika pas beleeft als je zelfstandig (zonder eigen auto) rondreist. Wil je lekkere relax vakantie houden zonder al te veel zorgen, ga dan naar Namibië of Zuid Afrika. Voor de 'echte' reizigers die van uitdaging, spanning en van afzien houden, stuur ons dan gerust een mail voor tips! We zijn beiden erg blij dat we de beide kanten van Afrika hebben mogen aanschouwen al was het soms wel erg zwaar. Nu op naar Zuid Amerika voor onze laatste 100 dagen! We vliegen morgen naar Peru. Zoals altijd kijken we weer uit naar jullie reacties en mailtjes!!

Groetjes Mark en Maaike