Hoi Allemaal,

We hebben weer 2 landen aan ons lijstje toegevoegd. En wat voor een landen! Malawi en Mozambique zijn de 2 landen die ons (tot nu toe) het zwaarste zijn gevallen wat betreft reizen. Het openbaar vervoer is slecht, beperkt en je doet er 3 keer langer over dan gepland. We hebben het beiden dan ook zwaar gehad en zijn wat sneller door deze landen gegaan dan gepland. Gelukkig horen we van andere reizigers dat hun het ook zwaar hebben. We zijn blij dat we met z'n 2^e zijn, waardoor je elkaar er een beetje doorheen kan trekken op moeilijke momenten, want die heb ik (Maaike) zeker gehad. Desalniettemin heeft reizen hier niet gemaakt dat we niet hebben kunnen genieten van de mooie dingen die Malawi en Mozambique te bieden hebben.

Onze reis naar Malawi was er 1 die we niet snel zullen vergeten. Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, dus ik begin maar bij het begin. Onze dag begon om 6 uur op het busstation om een bus naar de grens van Malawi te krijgen. Flink gewaarschuwd door de Lonely Planet gingen we geïnformeerd op pad. Er kwamen direct mannen op ons af. Een man zou ons wel naar de goede bus brengen. De rit zou 4.000 TZS kosten per persoon. Bij de bus aangekomen bleken we opeens 8.500 p.p te moeten betalen met onze bagage. Toen we dit hoorde waren we al onderweg. Een beetje boos hebben we uiteindelijk 16.000 betaald, kregen 1.000 korting. Op het moment van betalen waren ze tassen aan het inladen. Opeens werd onze rugzak weg getrokken. Gelukkig merkte we dit en Mark had hem nog net op tijd vast. Ze gaven aan dat ze de bagage aan het verschuiven waren. Nou het voelde niet goed. Na 2 uur rijden kwamen we aan op een busstation. We waren nog niet bij de grens dus wij bleven zitten. Opeens werden onze grote rugzakken uit het busje getrokken. Ik greep beiden tassen vast en Mark is toen uit de bus gerend. Ze gaven aan dat wij in een andere bus plaats moesten nemen, ons was beloofd dat we rechtstreeks naar de grens zouden gaan!?! Wij maar in een andere bus. Toen kwamen we in het dorpje voor de grens aan. Er stonden direct 15 mannen om ons heen die geld wilde wisselen of ons naar de grens wilden brengen. We hadden al gelezen dat het te lopen was, dus wij op pad. Het uitstempelen in Tanzania ging snel. Het in stempelen in Malawi wat moeizamer, maar dat was meer het lolletje van de douane beambte. Toen het volgende klusje we moesten van Songwe (grens) naar Karonga. We hadden gelezen dat er taxi zouden rijden. Na even zoeken en rond vragen werden we achterin een auto gezet met nog 5 andere mensen. Ja, dat was lekker knus en warm. Net voor de politiecontrole werden 2 mensen uit de auto gezet omdat er teveel mensen in de auto zaten. Na een lange rit van in- en uitstappende mensen kwamen we aan Karonga. We hebben eerst gepind en zijn toen naar het busstation gelopen (gelukkig lagen deze twee naast elkaar). We hebben gelezen dat je in vele plaatsen hier niet aan geld kan komen, we hebben dus voorlopig genoeg geld bij ons. We konden overigen maximaal 20.000 pinnen (=80 euro) en dit kwam de muur uit in 40 briefjes van 500. Zo is 80 euro opeens wel heel veel geld. De laatste rit van deze dag was naar Chitimba. Wederom veel aanbod en kozen voor een klein minibusje voor een grote bus. Achteraf de verkeerde keuze! Het busje stopte om de haverklap, werd volgepropt met mensen (uiteindelijk zaten er 22 mensen in het 12 persoon mini busjes), eten en vis en hij ging ook nog kapot. Het gaf ons wel een heerlijke blik in het lokale leven van de mensen hier. Na een lange reis dachten we dat we er waren, maar helaas. We werden wederom in een ander voertuig gezet. Ditmaal werd het een pick-up truck. Zouden we ooit op de plaats van bestemming aankomen? Uiteindelijk aan het einde van de middag kwamen we bij onze camping aan. Wat een eerste dag in Malawi.

Na een rustdagje zijn we op pad gegaan naar Livingstonia. We kregen het advies, vanwege het warme weer, om vroeg te vertrekken dus om 6 uur stonden we klaar voor vertrek. Livingstonia op 1 kilometer hoogte en totaal 15 kilometer lopen van onze camping. Het is bijna niet mogelijk om er met een auto te komen, omdat de weg steil omhoog gaat en de weg heel erg slecht is. Door dat het wat bewolkt was, viel de warmte mee. De weg omhoog was wel erg heftig en steil omhoog. Ongelofelijk dat op deze zand/rots weg auto's kunnen rijden. Beiden vonden we de tocht zwaar maar wel goed te doen. Na 3 uur lopen kwamen we rond kwart over negen bij Lukwe campsite aan, we hadden nu de eerste 12 kilometer gehad. Jeetje wat een uitzicht en wat een mooi plekje. We kijken uit over de vallei en Lake Malawi. Onze huisje is tegen de rotswand aangebouwd en heeft een fantastisch uitzicht. Het is een rieten huisje met een tentdoek als deur. Vanuit ons bed kijken we zo de vallei in. Na even bijgekomen te zijn met een drankje zijn we ons gaan klaar maken voor de laatste 5 kilometer naar Livingstonia. Phoe dit was nog even een fikse klim, mede ook doordat de zon nu was door gekomen. Een leuke afleiding was dat er veel kinderen onderweg waren. De vragen liepen van mogen we een pen, snoepje,geld of een foto? De laatste vraag was natuurlijk leuk en die wens hebben we vaak ingewilligd. De andere verzoeken hebben we afgewezen. Livingstonia is in 1895 gesticht door een missionaris om de mensen in Malawi te bekeren tot het geloof. Livingstonia is zo hoog op een berg gesticht omdat op de andere plaatsen waren ze een vestiging hadden gesticht de mensen steeds overleden aan malaria. In Livingstonia staat een ziekenhuis die lange tijd het grootste en beste ziekenhuis was van Midden Afrika. Moet je denken dat al die mensen die berg omhoog moesten! We zijn in het dorp wat gaan rondlopen. Oa de kerk en Stone house bezocht. Ook zijn we bij een shop geweest die de wezen van Livingstonia en de omgeving ondersteunen. Er zijn in dit gebied op 90.000 inwoners bijna 7000 weeskinderen. Onvoorstelbaar veel! Dit vonden wij dan ook een goede besteding van ons geld om daar wat dingetjes te kopen. Terug op de camping zijn we eerst even gaan uitrusten en toen lekker gaan douchen. Ja, je gelooft het niet, ze hebben hier warme douches. Het water wordt verwarmt met een vuur. O, wat was dit lekker om al het zand, zweet en stof van je af te wassen. Ook was er een heerlijke grote zachte handdoek waarmee we ons konden afdrogen. Na weer lekker schoon te zijn, zijn we naar het restaurant gelopen die een fantastisch uitzicht heeft. We zijn de enige gasten en het toerisme is erg minimaal. De eigenaar is een Belg die al 10 jaar in Malawi woont. Het was een droom van hem om dit te starten. We hebben de hele avond met hem gepraat. Hij verbouwt alles zelf en werkt voornamelijk ecologisch. Dit houdt bijvoorbeeld in dat hij geen pick-up verzorgt om naar boven te komen, hij zijn eigen groente, koffie en fruit verbouwd en compost toiletten heeft. De toiletten zijn heel bijzonder. Je kan als je op de wc zit zo even bij de buren kijken en als je klaar bent moet je een schep zand en een schep as over je behoefte gooien. Dit kan dan later weer gebruikt worden als compost. Ook heeft hij een eigen waterbron. De volgende ochtend heeft de eigenaar voor ons gekookt, omdat hij wilden kijken hoe het kan dat zijn personeel 1,5 uur doen over het maken van één ontbijtje. We hadden pannenkoeken besteld en binnen 20 minuten stonden deze op tafel. Hij gaf aan dat zijn personeel maar 1 ding te gelijk kunnen. Ze zitten dus echt te kijken hoe de pannenkoek aan het bakken is in de pan. Dat schiet natuurlijk niet op. Hij gaat nu kijken hoe ze sneller en effectiever kunnen gaan werken. Na afscheid te hebben genomen zijn we weer naar beneden gelopen. We hadden het gelukt dat er na een half uur een auto langs kwam die aanbood om ons naar onze camping te brengen. Dit aanbod hebben we met beiden handen aangepakt. Op de camping sprak een reisleider van een overlandtruck ons aan. Hij had respect en ontzag voor wat wij aan het doen waren en bood aan om ons de volgende dag een lift te geven naar onze volgende bestemming (Nkhata Bay). Jeetje wat waren wij hier blij mee, soms moet je even een gelukje hebben. Mark heeft voor het eerst kunnen ervaren hoe het is om met een georganiseerde reis mee te gaan. Het was wel een luxe. Alles wordt voor je geregeld en je moet alleen op de afgesproken tijd in de bus te gaan zitten. De overlandtruck heeft voor ons speciaal 5 kilometer omgereden en we werden uiteindelijk op 400 meter van onze camping afgezet. We waren er allebei enorm blij mee. Nu we in de overlandtruck hadden gezeten zagen we pas in hoe kleine plaats we hadden gezeten. We hebben op de eerste 50 kilometer van de tocht geen bus gezien. Het had ons waarschijnlijk een hele dag gekost om alleen maar in de eerste stad te komen. Nu waren we om 13.00 uur nog 60 kilometer verder. Heerlijk.

In Nhakata Bay hebben we onze tent letterlijk op het strand gezet. In het water zitten hier enorm blauwe vissen. Erg mooi om te zien. We wilden graag met de boot naar onze volgende bestemming. Echter bleek de prijzen voor een hut voor ons veel te duur. We hebben maar besloten om weer in de bussen en chapa's (minibusjes) plaats te gaan nemen. Onze volgende bestemming werd Lilongwe, de hoofdstad van Malawi. De bus kosten ongeveer 6,5 euro per persoon en volgens de medewerker van de bus zouden we er 6 uur over 300 km doen. We waren al gewend dat de bus zo vol mogelijk wordt gepropt, dus we stopte dan ook regelmatig om mensen in en uit te laden. Het werd ons al snel duidelijk dat het een lange reis zou worden, maar we zouden zeker in Lilongwe aankomen, dus dat scheelde. Helaas ging de bus onderweg kapot en hebben zeker anderhalf uur stil gestaan. Uiteindelijk hebben we er dan ook 10 uur over gedaan! We moesten erg lachen om de slogan van de busmaatschappij. Ze zeggen dat ze: punctueel zijn, service geven, betrouwbaar en vriendelijk zijn. We kunnen op het eind van de dag alleen maar zeggen dat de mensen inderdaad vriendelijk zijn, de rest van de doelstellingen hebben ze nog niet behaald. We konden wel merken dat Lilongwe de hoofdstad is, want er waren een hoop grote supermarkten. Ze hadden zelfs een Spar! Wel lekker om je weer in wat luxe te wanen. Mark heeft op de craftmarkt onze eerste souvenir van Malawi gekocht, een houten boot. De prijs starten bij 65 euro en eindigde bij 15 euro. Omdat we beiden vinden dat het reizen in Malawi zwaar was hebben we besloten om eerder richting Mozambique te gaan. Op het internet lazen we dat iemand 4 dagen nodig had gehad om in de plaats te komen waar wij onze reis door Mozambique willen starten. O nee, dit wordt weer leuk! We hebben dan ook besloten om het per dag te gaan bekijken, hoever we komen. Voordat we uit Lilongwe vertrokken hebben we natuurlijk nog wel even de tijd genomen om de stad te bekijken.

De eerste reisdag richting Mozambique zijn we van Lilongwe naar Blantyre gegaan. We hebben voor de meest luxe bus genomen die er in Malawi rijdt. We waren heel benieuwd wat we zouden krijgen nu we in de meest luxe bus van het land gaan zitten. Het bleek een voor Nederland normale bus te zijn! Wij waren hier al erg blij mee! We kunnen eindelijk allebei onze benen eens kwijt. We hebben weer genoten van het uitzicht uit de bus vandaan. Wat is dit land arm en wat zijn wij blij dat we ook hier niet geboren zijn! We snappen nu wel hoe belangrijk een waterpomp voor de mensen hier is. Gewoon drinkbaar water is hier echt een luxe. We zagen iemand lopen met een 20 litervat op zijn hoofd (en dan gewoon op je hoofd laten balanceren!). We reden ook langs een markt waar allemaal kleding werd verkocht. We vermoeden dat er heel veel kleding uit de ‘zak van max's' hier terecht komt. We hebben al meerdere mensen zien lopen met kleding met daarop Nederlandse teksten. Ze kunnen het hier maar wat goed gebruiken dus of het nu op de markt terecht komt of niet, blijf het vooral opsturen! We zien zoveel mensen lopen die de gaten overal in hun kleren hebben. Hier echt gewoon normaal, er is gewoon geen betere kleding! Voor ons ondenkbaar in Nederland. Ook valt ons in Malawi op dat de mensen hier veel kinderen hebben, dat de ouders zelf ook nog erg jong zijn (16/17 jaar en al moeder is hier gewoon normaal). Aan de andere kant met een gemiddelde levensverwachting van 43 jaar (!!) moet je ook wel met alles vroeg beginnen! We besloten om vandaag niet verder te reizen en de rest van de dag te genieten van Blantyre. We hebben de dag dan ook cultureel besteed en daarnaast heerlijk gezeten op de veranda van het oudste huis van Malawi.

Als mensen ooit denken dat het reizen rond de wereld alleen maar makkelijk is dan moeten ze de dag van vandaag eens mee gemaakt hebben! Om 6.00 uur hadden we de wekker gezet. Volgens de mensen van de camping konden we het best al om 6.00 uur op het busstation gaan staan zodat we de eerste bus konden pakken. Echter weet je nooit hoe laat de bus echt vertrekt (de bus vertrekt als hij helemaal vol is). Wij vonden het ook prima om een bus iets later te hebben. Uiteindelijk stonden we om 6.40 uur op het busstation. Hier hadden we de juiste bus snel gevonden, echter toen begon het lange wachten. Uiteindelijk vertrok de bus om 8.00 uur. Toen was de bus pas vol! Het was wederom een minibusje waar zoveel mogelijk mensen in gepropt werden. Op een gegeven moment zaten er 24 mensen in de 12-persoons bus. Best druk! Daarnaast gaat het normale leven hier ook gewoon door, dus kinderen krijgen in de drukte ook gewoon de borst. Als je dan moet uitstappen op het moment dat je de borst aan het geven bent dan laat je je borst gewoon uit je shirt hangen. Dat blijft voor ons westenaars toch wel een beetje raar. Uiteindelijk stonden we om 10.30 uur bij de grens. Nu al erg vermoeid! Dat belooft nog wat. Bij de grens moesten we de gebruikelijk documentjes invullen maar werden zonder ook maar 1 vraag het land uit gestempeld. Dat ging soepel! Hierna moesten we naar het grenskantoor van Mozambique. Dit ligt 5 kilometer verderop. Gelukkig reed er een taxi tussen de twee grensposten. We werden nu in een normale taxi gepropt (een personenauto). In totaal zaten we met 6 volwassenen, twee kinderen en alle bagage (alleen al van ons twee grote backpacks) in de auto . Onvoorstelbaar dat het allemaal past. Gelukkig waren de vijf kilometer snel voorbij en konden we de auto weer uit. Nu moesten we de volgende hobbel nemen. Deze bleek vrij groot te zijn! Eerst moesten we een visum hebben voor Mozambique. Hier betaal je normaal 25 US dollar voor. Echter was de prijs hier aan de grens 68 dollar. Dat is wel even een andere prijs. Helaas geen keuze want wat moet een mens anders... Dus toen kon de zeer onaardige man ons visum gaan maken. In totaal heeft het ons anderhalf uur gekost om het allemaal in orde te maken. Eerst moesten we een document invullen. Dit hadden we netjes gedaan maar toen werden we bestraffend toegesproken dat we niet alles hadden ingevuld. Een van de vragen was: ‘heeft u ooit in Mozambique gewoond?'. Wij natuurlijk ‘nee' ingevuld. Daarna volgende vraag twee: ‘wanneer heeft u Mozambique verlaten?'. Deze vraag hadden wij open gelaten. Dit vond de douanebeambte helemaal niks. We moesten natuurlijk daar invullen de datum dat we Mozambique zouden gaan verlaten... Wij hebben ons er op een gegeven moment maar aan over gegeven en hebben bij elke vraag braaf ingevuld wat de man wilde (ook al sloeg het regelmatig nergens op). Uiteindelijk kwamen we om 13.30 uur over de grens. Hier wilde we graag nog ons laatste geld wisselen. Helaas bleek er geen wisselkantoor te zijn en toen werden we gedwongen om een beetje geld op de zwarte markt te wisselen. Tegen een zeer ongunstige koers hebben we uiteindelijk gewisseld (op een gegeven moment stonden er 10 mensen om ons heen die wel wilde wisselen, erg onrustig!) en toen konden we op zoek naar de minibus naar Tete. Deze was gelukkig snel gevonden. Ook deze minibus moest eerst vol worden voor hij zou vertrekken. Toen we in de bus zaten viel ons op dat twee van de medewerkers van de bus onder invloed waren (de chauffeur overigens niet). Toch voelde het allemaal niet prettig. Toen na een half uur een medewerker van de bus met iemand buiten de bus op de vuist ging (waarbij er echt keihard werd gevochten, met veel bloed tot gevolg) was voor ons de maat vol. We hebben onze spullen uit de bus gehaald en zijn bij een andere bus ingestapt. Ook hier moesten we eerst nog een half uur wachten tot we gingen maar deze mensen waren in ieder geval nuchter. Daarna volgde de tocht naar Tete. De tocht verliep zoals alle tochten met veel stops en uiteindelijk werden we op een vaag punt uit de bus gezet en moesten we nog 15 minuten lopen over een zandpad in een achterbuurt om uiteindelijk bij de camping naar wens aan te komen. Wat een tocht is het geweest! Ik zat er op dit moment wel doorheen bus ben de tent gaan opzetten. Mark is naar de stad gelopen om te pinnen, boodschappen te doen en informatie over de vervolg bus te vinden. Op het busstation was de juiste bus snel gevonden alleen was Marik iets verrast door de vertrek tijd. De bus vertrekt namelijk om 4.00 uur 's nachts! Na wat twijfelen toch maar de tickets gekocht naar Vilankulo. Op dag 3 van onze reis naar onze bestemming in Mozambique ging de wekker om 2.20 uur. Na snel alle spullen ingepakt te hebben zijn we gaan lopen naar het busstation (helaas hebben we gisteren geen taxi kunnen regelen waardoor we moesten lopen, gelukkig was er veel licht en genoeg mensen op straat). We waren blij toen we om 3.30 uur het busstation op liepen en onze bus hadden gevonden. De bus is echt weer super... overal mensen (zes mensen per rij, vijf stoelen en 1 krukje in het middenpad) en overal bagage. Echt onvoorstelbaar hoe alles vol gepropt werd. Maar om 4.00 uur vertrokken we. Allebei hebben we nog wat geslapen in de bus. Rond 5.30 uur kwam de rode Afrika zon op in een gebied met allemaal Baobab bomen. Echt een schitterend gezicht. De bus is gelukkig maar 3x gestopt en ging voor de rest non-stop door tot het punt waar wij moesten uitstappen. Een punt dat nog 20 kilometer van Vilankulo af ligt. Hier hadden we snel een minibusje naar de stad gevonden en zo stonden we nog geen 30 minuten later op de camping waar we wilde zijn.

In Vilankulo zijn we eest maar eens goed gaan relaxen. Wat een tochten hebben we de afgelopen dagen allemaal gemaakt. Vilankulo is een van de grootste badplaatsen van Mozambique. Wij hadden dan ook een touristische stad verwacht. Niets bleek minder waar te zijn. Dit is dan wel de grootste badplaats van Mozambique maar het aantal buitenlandse toeristen hier is op 1 hand te tellen! Gelukkig zijn er wel een aantal toeristische voorzieningen. We zijn bij meerdere supermarkten geweest en hebben overal de beste koopjes gescoord. We waren hier wel verbaasd over het prijsniveau. Alles is echt zo duur! We betalen 1 euro voor 1,5 liter water. Dat zijn niet de prijzen die wij hier zouden verwachten. Een kleine zak met Lays chips was 2,5 euro en een kleine pot Nutella was 10 euro... na alles bekeken te hebben zijn we tot de volgende aankopen gekomen: water, brood en één rolletje koekjes. We zijn op een ochtend door de jongen van de camping uitgenodigd om ‘s avonds bij hem thuis te komen eten. Wij vonden hem een beetje een rare gozer maar het is natuurlijk wel leuk om eens een kijkje in de keuken bij mensen thuis te nemen. We hebben de uitnodiging dan ook aangenomen. Op de camping bleek dat wij niet als enige uitgenodigd waren maar dat er ook een Engels stel mee ging. We waren hier wel erg blij mee want zij waren (in tegenstelling tot de jongen die ons uitgenodigd had) enorm gezellig! We zijn uiteindelijk achter de lokale markt terecht gekomen en hebben hier bij een lokaal restaurant gegeten. De jongen had ons dan wel uitgenodigd maar wel gevraagd of wij 70 (2 euro) voor het eten wilde betalen. Wij vonden het geen probleem. We denken nu wel dat hij gratis heeft gegeten en dat hij ons gewoon heeft meegenomen naar een goedkoop lokaal restaurant. Niks bij hem thuis eten! Het eten was echter heerlijk en het was ook nog erg gezellig!

In Vilankulo zijn we ook naar Bazaruto archipel geweest om te gaan snorkelen. We moesten ons om half 8 melden en zoals je waarschijnlijk al verwacht vertrokken we pas om kwart voor 9. We hadden allemaal redenen gehoord voor de vertraging: ‘het water moet nog gekocht worden', ‘we wachten af wat het weer doet', ‘de spullen moeten nog in de boot worden geladen', enzovoorts. Toen we uiteindelijk gingen zaten we in een dhow. Een dhow is een Afrikaanse zeilboot. We zaten op de boot met 6 andere toeristen. Er was nog steeds veel wind en de boot deinde de hele tijd. Gelukkig zaten we allebei op een goede plek in de boot en hadden we weinig last. Dit in tegenstelling tot andere mensen aan boord. We hebben ongeveer 45 minuten gevaren om aan te komen op het eiland dat in de kust voor Vilankulo ligt. Dit was echt een schitterend bounty eiland. We zijn begonnen met een rondje rond het eiland te lopen. Dit rondje bleek nog pittig lang te zijn. Na ruim 2 uur waren we weer terug bij het begin. We hebben onderweg samen genoten van het zoeken naar schelpen, genieten van de rust en het kijken naar de krabben en vogels. We hebben schitterende schelpen gevonden en we hebben ook nog flamingo's gezien. Toen hebben we snorkel spullen uitgezocht en zijn we gaan snorkelen. De snorkelspullen waren echt een drama. Overal kwam water naar binnen... maar gelukkig hebben we ook kunnen genieten van al het moois onder water. We hebben schitterende vissen gezien, sommige van wel 90 centimeter lang. Schitterende kleuren en ook hele scholen met vis gezien. Wij hebben ons erg vermaakt. Na de lunch zijn we nogmaals gaan snorkelen om uiteindelijk terug te zeilen naar het vaste land. De zee was nu gelukkig kalm waardoor het een heerlijke was. De dagen hierna hebben we ons vooral vermaakt met lezen, spelletjes spelen en een beetje aan het strand hangen. We zijn hier echt weer op krachten gekomen. Toen was het tijd voor ons volgende strand, we zijn namelijk naar Tofo gegaan. Om hier te komen moesten we door Inhambane heen gaan. Hier zijn we even gestopt. Het dorpje deed ons meer denken aan Portugal als aan Mozambique. Mooie architectuur, relaxte atmosfeer en ook nog eens goed eten. Inhambane was echter een tussenstop richting Tofo. In Tofo hebben we een camping gevonden bij een zeer gastvrije Zuid-Afrikaanse vrouw die de eigenaresse is. Ook konden we het erg goed vinden met haar Deense Dog. Zij heeft ons echt ‘thuis' laten zijn. Heerlijk! Naast heerlijk relaxen in Tofo zijn we hier ook gaan snorkelen met Whale Sharks. Om met de speedboot op open zee te komen moesten we eerst door de zeer ruige branding heen. We hebben beiden nog nooit in een speedboot gezeten die zo hard door de hoge golven ging! Wat een rit! Niet ziek maar wel de rode striemen op onze handen van het stevige vasthouden kon 20 minuten later de zoektocht naar de Whale Sharks beginnen. Na nog geen tien minuten was de eerste gevonden! We mochten het water in gaan om met hem te zwemmen. Mark en ik gingen precies gelijk en konden hand in hand genieten van dit wonderlijke beest. Ze kunnen maximaal 17 meter lang worden en dit exemplaar behaalde volgens ons een lengte van 10 tot 12 meter. Een kleintje dus maar wij vonden het beest echt al gigantisch! Echt onvoorstelbaar dat je dit beest met een snorkel op kunt zien. We zijn uiteindelijk nog twee keer van boord gegaan om weer met hem te zwemmen. Normaal blijven ze gewoon rondom mensen hangen maar deze was op doortocht en ze zwemmen nog wel zo snel dat je ze niet kunt bijhouden. We hebben echt genoten van het beest. De grijze huid met daarop de zwarte stippen die door de zon, die erop valt, er schitterend uit ziet. Hierna was het tijd om op zoek te gaan naar het volgende exemplaar. Dit bleek nog een aardige zoektocht te zijn. We kwamen na ongeveer 20 minuten op eens een Manta tegen. We sprongen allemaal het water in maar wij hebben het beest niet kunnen ontdekken... jammer! Daarna zijn we zeker nog 40 minuten opzoek geweest. Toen was er opeens weer een Manta. We moesten te water gaan... Mark sprong als eerste en zag weer niks... de man op de boot wees dat hij verder vooruit moest gaan zwemmen. Toen hij dat deed zag hij de Manta opeens onder zich zwemmen. Wat een gaaf gezicht. Het beest was zeker 2,5 meter bij 2,5 meter. Echt heel groot! Hij heeft uiteindelijk een aantal minuten met het beest mee gezwommen. De andere mensen moesten van schipper aanboord blijven zodat we op een beter punt van de boot kon zetten. Helaas ging de Manta op het moment dat iedereen in het water sprong, de diepte in waardoor ik de Manta niet heb kunnen zien. Op dat moment werd er vanaf de boot geroepen dat er een Whale Shark aan de andere kant van de boot zwom. Wij zijn er toen snel naar de andere kant van de boot gegaan. Hier zwom vlak voor ons een schitterend exemplaar. Wederom van ruim 10 meter lang. Echt gaaf! Hierna was het tijd om terug te gaan naar het vaste land. Wat een gave belevenis!

Onze volgende bestemming was Maputo. Om hier vanaf Tofo te komen moesten we de bus om 4.00 uur in de ochtend hebben. Dus dat betekende weer eens een wekker om 2.55 uur.... Uiteindelijk waren we mooi op tijd bij de bus en om 4.00 uur vertrokken we met nog 1 andere passengier. Hier kwam natuurlijk snel verandering in. Bij elke hoek van de straat werd wel iemand opgepikt. Uiteindelijk kwamen de laatste mensen in Inhambane binnen. Met een volle (maar niet overvolle) bus kon de reis eindelijk echt beginnen. Het begin van de tocht ging langs een gebied waar weinig gebeurde en vooral heel veel palmbomen waren. Op het eind van de tocht richting Maputo werd dit wel anders. Hier was veel akkerbouw en ook veel bedrijvigheid. Uiteindelijk kwamen we om 12.30 uur aan op de camping. Deze is er een in de categorie bijzonder. De camping is bovenop het dak van het hostel. Er is geen grond... we moesten dus de tent op het beton opzetten... maar zoals altijd met een beetje creativiteit weet je ook hier wel een oplossing voor te vinden. Met bakstenen en touwtjes stond de tent een half uur later! In Maputo hebben we genoten van de mooie gebouwen, de historie en natuurlijk van de terrasjes. Het was voor ons een mooie afsluiting van een mooi en bijzonder land.

Vanavond staat onze volgende uitdaging op het programma. We gaan met de bus van Maputo naar Windhoek. Dat wordt een reis van 36 uur met 2 keer overstappen (in Johannesburg en Upington), een nieuw record! Het schijnt een luxe bus te zijn, maar wij zijn benieuwd.

Zoals altijd kijken we uit naar jullie reacties en tot het volgende verhaal!

Groetjes Mark en Maaike