Annyeonghaseyo (vertaling hallo),

Hierbij een update van onze avonturen in Zuid-Korea. Wij waren beiden erg benieuwd naar dit land omdat dit een land is waar je niet zomaar naar toe gaat. Beiden zijn we er over eens dat het een leuk land is waar je makkelijk kan reizen en wat erg westers is. Het is meer een vakantieland en is niet direct een land wat wij zouden aanraden. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat Zuid-Korea wel hele mooie en bijzondere plekjes heeft.

Ons Zuid-Korea avontuur begon al op het vliegveld in Beijing. Ons vliegtuig zou om 8.20 's morgens vertrekken en we zouden om 11.30 aankomen in Seoul. Wij waren natuurlijk mooi op tijd waardoor we rustig alles op ons gemakje konden doen. Bij het inchecken kregen we een plekje aangeboden bij de nooduitgang. Een prima plekje voor Mark's lange benen! Tot en met het instappen in het vliegtuig liep alles voorspoedig. Echter na een uur in het vliegtuig te hebben gezeten, moesten we weer uitstappen en in de vertrekhal gaan zitten. Het vliegtuig zou een onbekende vertraging hebben. De vertraging werd veroorzaakt door het slechte weer boven Seoul en het was te gevaarlijk om te vliegen. Na 10 minuten wachten werden broodjes en melk uitgedeeld. Nou dit betekende niet veel goeds, maar wel luxe dat we zo snel al iets te eten kregen. Om 11 uur mochten we weer het vliegtuig in, zou het toch nog mee vallen? Nou nee, om nog een heel verhaal kort te houden hebben we het volgende mee gemaakt voordat we om 8 uur 's avonds op het vliegveld van Seoul aankwamen: de landing in Seoul is door het slechte weer 2 keer afgebroken, we zijn weer naar China terug gevlogen, hebben daar getankt en zijn daarna weer naar Seoul gevlogen om daar toch maar te landen. Het was geen prettige vlucht, we hadden veel turbulentie en het idee dat je niet kan landen geeft je geen gerust gevoel. Gelukkig kwamen onze tassen snel en konden we vrij snel naar de metro en het hostel waar we heen wilden had gelukkig nog een kamer. De kamers in Zuid-Korea zijn heel bijzonder. Het is een vierkante ruimte met daarin 2 opgerolde matrassen. Je moet deze zelf uitrollen, je kussen is gevuld met pitten. Deze kamers worden ook wel ondels genoemd. Dit zijn de simpelste soort kamers van Zuid-Korea. We betalen 25 euro per nacht... de goedkoopste kamers van Seoul! We blijven namelijk wel nog op ons budget letten.

Seoul is echt een wereldstad. Het is immens groot en je kan hier alles krijgen en vinden wat je maar wil. We hebben de dagen in Seoul voornamelijk gebruikt om de stad te verkennen, dus shoppen hebben we niet zo veel gedaan, ondanks dat hier echt mega winkelcentra's zijn. Er wonen volgens de Lonely Planet bijna 25 miljoen mensen in en rond Seoul. Hiermee is het een van de grootste steden van de wereld. Echt ongelofelijk. Gelukkig voelt de stad niet enorm massaal. Dit maakt het leuk om hier rond te lopen. Bij de Dongdaemun is een park gemaakt dat zo uit Startrek kan komen. Echt een apart gezicht. Hele oude dingen samen met nieuwe dingen en er omheen groen. Apart maar beiden vonden we het wel iets hebben. Cheong-Gye-Cheon is een gebied wat midden door de stad loopt. Ooit liep door deze straat een verhoogde snelweg. Deze snelweg is echter verwijdert en ze hebben een verlaging gemaakt waar water stroomt en waar je langs kunt lopen. Een soort park door het midden van de stad heen. Een avond hebben we een stadwandeling gedaan. Een wandeling door het donker geeft wel een heel ander beeld over de stad. Er zijn hier heel veel lichten, beeldschermen, enz. Bergen neon reclame geven de stad echt een ander uiterlijk. We hebben 's avonds oa een bezoek gebracht aan de N Seoul Tower. Een berg midden in de stad waar vandaan we de hele stad konden zien. Op de heuvel zag je heel veel verliefde stelletjes. Er hangen hier bergen met sloten die worden opgehangen door verliefde stelletjes om de liefde te ‘locken'. Mark was hier helaas iets te nuchter voor en wij hebben deze unieke kans dus aan ons voorbij laten gaan.

Het hoogtepunt van Seoul was onze tour naar de Demilitarized Zone (DMZ). Op ongeveer 60 kilometer van Seoul ligt de grens tussen Noord- en Zuid-Korea. Na de Koreaanse Oorlog is er tussen Amerika, Rusland en Noord-Korea afgesproken dat zowel Zuid- als Noord-Korea geen militairen binnen twee kilometer van de grens mochten hebben. Rondom de grens is dus een 4 kilometer lang niemandsland wat ook wel de Demilitarized Zone wordt genoemd. Een gedeelte van de grens ligt in het midden van een rivier. De snelweg waar wij overheen reden bracht ons precies langs die rivier. Dan zie je dus aan twee kanten van het water grote hekken staan met enorm veel prikkeldraad en uitkijktorens aan beiden kanten van het water. Een rare gewaarwording! Zuid-Korea voelt super westers en veilig. Toen we hier echter reden voelde we wel aan dat het hier de koude oorlog nog lang niet voorbij is. De eerste stop was bij het Imjingak Park. In dit park is oa de Freedom Bridge. Over deze brug zijn 13.000 oorlogsgevangenen in 1973 uitgewisseld tussen Zuid- en Noord-Korea. Omdat al deze gevangenen de vrijheid tegemoet gingen heeft de brug zijn naam gekregen. Het is ook hier weer raar om militairen hier aan het werk te zien terwijl er ook heel veel toeristen doorheen lopen. Het geeft alles een beetje een raar gevoel! Hierna zijn we gereden naar de ‘3rd tunnel'. Zuid-Korea heeft vier tunnels ontdekt die door Noord-Korea gegraven zijn onder de DMZ zone door. Dit zodat ze een verrassing aanval konden uitvoeren in Zuid-Korea. De tunnels zijn gevonden omdat de architect van de tunnels was overgelopen, hij wist alleen niet waar de tunnels waren, alleen dat ze er waren... dit maakt het lastig zoeken. Er zijn echter maar vier tunnels gevonden en volgens de architect zouden er 20 tunnels in totaal zijn geweest. Een raar gevoel dat Zuid-Korea nog steeds mogelijkheden voor een inval zou hebben. De tunnel die wij bezocht hebben was bedoelt voor voetsoldaten, er konden 30.000 soldaten per uur door heen. De andere tunnels waren groot genoeg voor auto's en tanks. De tunnelwanden werden ingesmeerd met zwarte verf zodat het leek op een kolenmijn. Nu is de tunnel met betonnen muren dicht gemaakt en kan er niemand meer van Noord- naar Zuid-Korea en andersom. Voor ons was de tunnel overigens erg laag. De helm die we moesten dragen heeft dan ook meerdere keren zijn werk goed gedaan. Hierna zijn we gereden naar het Dora Observatory. Dit is een platform op een heuvel waar vandaan je over Noord- en Zuid-Korea kan kijken. Raar om zo over het landschap te kijken en de loopgraven oorlog in werking te zien. Je mag in het hele gebied overigens op heel veel plekken geen foto's nemen. Op deze plek mochten we alleen maar achter een gele lijn foto's nemen. Echter hierdoor kregen we alleen maar foto's van mensen op hun rug... niet echt de foto's die we graag wilde hebben. Overigens konden we het verschil tussen Noord- en Zuid-Korea erg goed zien. In Noord-Korea waren alle bomen weggehaald. Onze gids vertelde dat zij graag een vrij uitzicht wilden hebben. In Zuid-Korea staan echter heel veel bomen. De DMZ is overigens niet overal een niemandsland. Op de plek waar wij waren is in de zone een industrie gebied gemaakt. Dit om de samenwerking verder te stimuleren. Elke dag komen er mensen vanuit Noord- en Zuid-Korea naar toe om te werken. Meer Noord-Koreanen overigens want zij nemen genoegen met een lager salaris. Hierna gingen we door naar Dorasan Station. Dit is het laatste station van de trein in Zuid-Korea. Er is ooit bedacht dat de spoorlijnen van Noord- en Zuid-Korea hier met elkaar verbonden zouden worden. Het station is in 2002 geopend door George Bush. Zijn handtekening hebben wij hier ook gezien. Het station is echter tot op heden nog steeds niet aangesloten op Noord-Korea en gezien de huidige ontwikkelingen hier zal dit voorlopig ook nog wel niet plaats gaan vinden. Het is raar om het station te zien en alle gebouwen in de omgeving. Allemaal, bijna tot niet gebruikt, maar wel erg mooi en nieuw. De grenspost was een van de nutteloze gebouwen. De grens is namelijk dicht!

Wat in de metro van Seoul ons direct opviel waren de kasten met gasmaskers, voor het geval dat er een aanval vanuit Noord-Korea zal zijn. Het lijkt ons beklemmend wonen maar de mensen hier maakt het niet. Zij zijn natuurlijk ook al 60 jaar niks anders gewend. Nog even een weetje: jongeren moeten in Zuid-Korea 2 jaar verplicht in dienst. In Noord-Korea moeten meisjes 7 jaar verplicht in dienst en jongens maar liefst 10 jaar!!!

In Zuid-Korea zijn er veel BBQ restaurants. Nou dit wilden wij wel een keer doen. We kregen een pot hete kool in het midden van onze tafel (in een gat wat hiervoor gemaakt was) en hierop werd een rooster plaatje geplaatst. Hierna kon je het vlees erop leggen om dit te laten braden. We moesten even onze weg vinden, maar hebben hier uiteindelijk echt voortreffelijk gegeten! Helaas werden we bij het betalen van de rekening aardig in het ootje genomen. De mensen zagen er zoals overal in Korea enorm vriendelijk uit en we wisten niet wat ons eten precies moest gaan kosten. Omdat iedereen tot op heden eerlijk hier is geweest, dachten we dat dit hier ook wel het geval zou zijn. Uiteindelijk moesten we veel meer betalen dan dat het volgens ons zou moeten kosten. We zijn waarschijnlijk voor een tien euro opgelicht. Helaas! De volgende keer maar weer goed vooraf vragen wat de zaken moeten kosten.

Onze tweede bestemming was Sokcho. We hadden al van te voren geïnformeerd hoe vaak de bus zou gaan en deze zou 2 keer per uur gaan, we hadden dus gegarandeerd een bus. Bij het busstation konden we bijna direct in de bus stappen. Wat een luxe. In onze bus zaten maar 5 mensen. We zaten voorin, dus hadden ook veel beenruimte. Dit is wel wat anders dan India. Het was grappig dat ze bij het kopen van deze bustickets tegen ons zeiden dat het een kleine bus was waar weinig beenruimte zou zijn. Wij zijn echt wel anders gewend en vonden de bus meer dan prima. De reis zou 3 uur duren, maar naar 2,5 uur kwamen we al in Sokcho aan. Het was een zeer regenachtige dag. In het hostel kregen we eerst een 20 minuten duurde uitleg over wat er allemaal in Sokcho te beleven was. Gewapend met 2 paraplu's zijn we de regen in gegaan om het vissersdorpje wat beter te verkennen. Na een bezoek aan de vismarkt, de vuurtoren en de markt zijn we op aanraden van ons hostel naar een buffetrestaurant gegaan. Om ons restaurant te vinden moesten we opzoek naar de Pizza hut, want daarnaast zal ons restaurant zitten. Na een half uur lopen hadden het bijna opgegeven en toen zagen we hem. Voor 7000 won (4,66 euro) kan je hier per persoon eten. Het is een buffet, dus je mag zoveel als je wil eten. Mark is helemaal los gegaan bij de sushi en ik heb lekker kip, salades en patatjes gegeten.

De tweede dag in Sokcho zijn we naar Seoraksan National Park gegaan. We wilden een wandeltocht naar Ulsan Bawi maken. Deze tocht is 3,8 km lang maar daarbij moet je 875 de hoogte in. Het was een mooie tocht. We liepen vrijwel alleen en de temperatuur was heerlijk. In het begin was de tocht goed te doen. We kwamen langs een groot Boeddha beeld en een tempel. De laatste 1,5 km was erg pittig. We stegen alleen maar en de treden wisselde elkaar af van traptreden tot rotsblokken/keien. Toen we er bijna waren moesten we nog een trap bestijgen van 800 treden. Nou die trap was stijl en hoog. Het was een trap met open treden. Op sommige stukken was wel een klein plateau, maar op andere stukken moest je gewoon klauteren. Op een gegeven moment vond ik het wel genoeg. Ik merkte aan mijn lichaam dat het qua hoogte goed was. Ik ben ergens gaan zitten en Mark is het laatste stuk alleen verder gegaan. Het bleek nog een kwartier klimmen te zijn geweest. Ik heb genoten van mijn uitzicht. Mark heeft erg mooie foto's van de top gemaakt en het was wel jammer dat we er niet samen zijn geweest. Het uitzicht was erg indrukwekkend. De tocht naar beneden was even afzien, maar ging sneller dan omhoog. Het is wel grappig om te zien hoe alle mensen tijdens het wandelen waren gekleed. Ze waren in helemaal gekleed in wandelkleding met stokken. Maar de kleurencombinatie was soms wel een erg fel en vloekend. Het lijkt hier wel gewoon de mode.

De derde bestemming was Gyeongju, dit is de oude hoofdstad van Korea. We moeten om hier te komen 6 uur in de bus zitten. Nou om eerlijk te zijn draaien wij hier onze handen niet meer voor om en de bussen in Zuid-Korea zijn echt luxe. Dit keer waren er slechts 3 stoelen op een rij en ook nog eens een onderstuk van de stoel die omhoog kwam zodat we een voetenbank hadden. In Gyeonju regende het pijpenstelen. We hebben onze poncho uit de tas gehaald en eerst een stop gemaakt bij het toeristen informatie bureau. De mensen hier spraken redelijk Engels en hebben voor ons een aantal hotels gebeld. De eerste twee zaten helemaal vol. Gelukkig had de derde wel nog gewoon kamers vrij. Het blijft bijzonder dat de kamerprijzen binnen landen zo enorm ver uit elkaar kunnen liggen. Soms krijg je heel veel voor je geld en soms (zoals nu) net iets minder! Na een paraplu gescoord te hebben zijn we het dorp in gelopen. De volgende dag was het gelukkig droog. Het was wel erg bewolkt wat maakte dat het erg broeierig en vochtig was.. We zijn eerst naar Tumuli Park gelopen. In dit park zijn allemaal graftombes. Deze tombes zijn grote heuvels die bedekt zijn met gras. Erg apart om allemaal van de heuvels te zien. Eén tombe is toegankelijk voor mensen. Deze tombe is 13 meter hoog en heeft een diameter van 47 meter. De tombe is gebouwd eind 5^de eeuw. Apart om hier binnen te lopen en het goud te zien liggen wat allemaal met de overledene is begraven. Hierna zijn we door gelopen naar Cheomseongdae. Dit is de oudste astrologische observatietoren die gebouwd is tussen 632 en 646 na christus. Er zijn 30 lagen (dagen in een maand), waarvan in elke laag 12 stenen zijn gebruikt (de maanden in een jaar). Onze volgende bestemming was Anapji Pond. Hier hebben we mooie lotusbloemen gezien. Echt super mooie en grote bloemen. Na genoten te hebben van de bloemen zijn we naar Bunhwang-sa gelopen. Hier staat een de oudste pagoda van Korea. We merken dat we iets zijn verwend de afgelopen 5 maanden en deze tempel maakte op ons niet heel veel indruk.

De busreis naar Busan, onze laatste bestemming in Zuid-Korea, was weer een eitje. We konden direct instappen en na een uur waren we in Busan. Na eerst even gesetteld te zijn, zijn we een rondje gaan lopen in de stad. We zijn echt weer in een wereldstad beland met 3,5 miljoen inwoners. We zijn eerst naar de vismarkt gegaan. In Busan kan je veel vis eten en dan vooral rauwe vis. Wat een stank was daar, maar wel leuke om alle soorten en maten vis te zien. Daarna zijn we naar de bioscoop gegaan om op de première dag naar de nieuwe Harry Potter te kunnen. Via met name Mark's handen en voeten hebben we 2 kaartjes gekregen. Omdat het 12 juli een feestelijke dag was, Mark en ik zijn 2 jaar bij elkaar, zijn we een lekker ijsje gaan eten bij onze favoriete ijscotent. In Busan zijn we 1 middag naar Shinsegae gegaan, dit is het grootste warenhuis ter wereld. De oppervlakte is 5,5 miljoen vierkante meter... hier kun je echt dagen doorbrengen zonder dat je twee keer hetzelfde hoeft te zien. Niet normaal hoe groot dit is! Er is hier echt van alles, van de meest luxe kledingmerken tot zeer goedkope elektronica en kleding. Wij hebben ons vooral verbaasd over de luxe hier. In het warenhuis was ook een ijsbaan, de grootste sauna van Korea, een golfbaan, een park en een bioscoop! De laatste dag in Busan zijn we naar de Beomeo-sa tempel gegaan. Deze tempel ligt helemaal aan de andere kant van de stad dus om er te komen moesten we eerst 50 minuten met de metro en toen nog eens 10 minuten met de bus om de ingang te bereiken naar nog eens 15 minuten lopen. Gelukkig was de tempel het wel meer dan waard. De tempel was erg mooi en het was mooi om de mensen hier hun geloof te zien beleven. De tempel heeft de mogelijkheid om in een ‘bootcamp' te gaan. Hiermee kun je in reine komen met jezelf. Je moet hiervoor echter wel hard werken. Wij zagen vele mensen die op hun knieën moesten gaan om daarna weer op te staan en daarna weer op de knieën. Om dit dan 108 keer uit te voeren... wij hadden te doen met de mensen. Hierna wilden we terug gaan naar de metro. Op de terugweg raakte we aan de praat met een man die ons vervolgens uitnodigde om te eten in de tempel. Dit konden we natuurlijk niet afslaan! Wij vonden het samen eten erg leuk. De mensen waren echt verbaasd dat wij een jaar konden reizen. Dan moesten we wel heel rijk zijn... misschien zijn we dat ook wel. Na de lunch zijn we naar Geumjeong Fortress gegaan. Dankzij een slechte voorbereiding bleken we niet naar een fort te gaan maar naar een wandelgebied... foutje! Deze wandelingen ging rond oude stadsmuren die hier staan. Dit is een muur van 18 kilometer lang. Hier hadden we niet de juiste schoenen voor aan en hadden we eigenlijk ook allebei niet heel veel zin in. We kozen er dus voor om met de kabelbaan omhoog te gaan en zijn alleen naar de zuid ingang gelopen. Hier hebben we een stuk van de muur gezien maar konden hierdoor ook na een uur alweer terug. Dit paste meer bij ons energie niveau! De muur was aardig maar niet de Chinese muur die we ons hadden voorgesteld. We hebben ons hier wel weer vermaakt over de kleren van de wandelaars hier. De meest felle kleuren en de zonnekleppen die ze hier dragen zijn echt enorm groot. We verbazen ons er wel over dat de mensen hier niet bruin willen zijn maar juist wit. De vrouwen smeren zichzelf ook in met crème die je wit maakt. Wat hier ook erg bijzonder is, is het geduld van de mensen bij stoplichten. Voetgangers moeten hier echt onmogelijk lang wachten bij een oversteekplaats. In Nederland zou echt iedereen door rood lopen. Hier niet, hier wacht iedereen net zo lang tot het licht groen wordt. Iedereen behalve Mark en Maaike. Wij zijn dit wachten soms echt wel zat en als er dan toch niks aan komt willen wij de regels nog wel eens breken. Een ander opvallend iets is dat personeel in winkels vaak enorm aan het buigen is voor de klanten. Ze buigen af en toe zo ver dat we ons er echt ongemakkelijk bij beginnen te voelen. Zoveel onderdanigheid hoeft van ons niet.

Onze laatste bestemming, voordat we op 3 augustus voor 3 weken naar Nederland komen, is Japan. We zijn wederom weer erg benieuwd en hopen over een kleine 3 weken weer een mooi verhaal op onze site te kunnen zetten. O ja, voor wie het nog niet wisten, we gaan 26 augustus gewoon weer verder met onze reis! Onze contineten worden dan Afrika en Zuid Amerika! Wat een luxe he!

Annyongi kyeseyo (vertaling: dag)

Mark en Maaike