Hoi Allemaal,

Hier weer even een verhaal van al onze belevenissen! We zijn de afgelopen weken in Kathmandu en Kathmandu Valley (Swayambhunath, Patan, Bhaktapur, Pashupatinath, Bodnath en Nagarkot) geweest. We genieten van al het moois, de rust en de natuur. Met name Kathmandu Valley is een plek om tot rust te komen en te genieten van moeder natuur. Onze volgende bestemming is Myanmar. Vijftien april vliegen we naar Bangkok en zestien april naar Myanmar. We zijn heel benieuwd naar dit land, want het is in ieder geval geen gemakkelijk land. We hebben al heel wat hindernissen moeten overwinnen, maar we gaan er heen. Hier later meer over!

Kathmandu is een stad die erg gericht is op toerisme. Het is een grote stad en het is er erg druk en veel vervuiling (lucht). We moesten dan ook in het begin erg wennen. Andere toeristen die we hadden gesproken vonden het niks. Ook wij moesten er weer even aan wennen. Iedereen wil iets van je, dit is iets wat we niet meer hadden gehad sinds India. Gelukkig zijn we ondertussen door de wol geverfd en laten we ons niet meer zomaar gek maken. We hebben een leuk hotel (Family Peace House) met een redelijke kamer met een heerlijk groot balkon.

Het lekkerste hier is misschien nog wel de wifi verbinding die echt mega snel is! Wat een luxe! We zitten op 2 minuten lopen van Thamel, dit is het toeristen gebied in Kathmandu. In een straal van 5 vierkante kilometer zijn er 2500 zaken die zich bezig houden met toeristen. Hier kunnen we dan ook alles kopen wat we willen. Van hasj tot tijgerbalsem, van hippie kleding tot schitterende souvenirs. Ondanks alle troep is er ook voor ons genoeg te kopen.
Ons verblijf in Kathmandu heeft voornamelijk bestaan uit het beslissen wat gaan we doen na Nepal, want terug naar huis gaan we voorlopig nog niet, want we hebben het nog leuk genoeg!! Na veel wikken en wegen hebben we besloten om naar Myanmar te gaan en Tibet later te gaan doen, gezien de ontwikkelingen in Japan (zware aardbeving en nu een onveilige situatie bij een kernreactor). Toen kwam het volgende: hoe komen we daar. Eerst hebben we ons georiënteerd via internet (o wat heerlijk dat we een laptop hebben). Daarna informatie ingewonnen bij 2 reisbureaus en toen besloten dat we het zelf gingen regelen (scheelde 20 euro). Dus op naar het hoofdkantoor van Nepal Airlines. We werden geholpen door een hele lieve en vriendelijke vrouw. We vliegen eerst naar Bangkok en daarna naar Yangon (Myanmar).

Het ticket van Bangkok naar Yangon hebben we zelf geboekt via internet (scheelde ons ook weer 100 euro per ticket). De laptop hebben we zo snel terug verdiend! Daarna ons visum: deze hebben we door ons hotel laten regelen. Na 5 werkdagen kregen we gelukkig ons visum, beiden waren we niet helemaal zeker dat dit goed zou komen. Dit aangezien de mensen van ons hotel maar zeer matig Engels spraken en wij zaken tig keer hebben uitgelegd voordat we eindelijk het gevoel hadden dat ze het begrepen. Het volgende struikelblok was geld. Hoe komen wij aan dollars? In de Loney Planet, die we gelukkig op tijd hebben gekocht, stond dat er geen pinautomaten in Myanmar zijn. Je kan alleen euro's en dollars wisselen. En ja die hebben wij bijna niet meer. Daarnaast stellen ze eisen aan het geld. Het moeten perfecte briefjes zijn zonder kreukels. Nou zoals jullie kunnen begrijpen heeft dit ons wat zweetdruppeltjes gekost, maar Mark en Maaike kennende is dit ook weer goed gekomen. Na bij verschillende banken te zijn geweest bleken we alleen voor Dollars bij wisselkantoren terecht te kunnen. We zijn naar een stuk of 10 kantoortjes gegaan om hun koersen op te vragen en wisten zo precies waar we het goedkoopst terecht konden. We betalen nu 72,2 rp voor elke dollar. Dit maakt omgerekend een koers van 1,37 dollar voor elke euro. Niet gek! We hebben erge mazzel met de hoge euro koers op dit moment (bij 1,42 dollar voor elke euro). Spannend en inspannend was het zeker wel. Om de wissel operatie goed te laten verlopen waren we heel kieskeurig op de dollars die wij kregen en hebben zeker de helft afgekeurd. Nu maar hopen dat al het geld in Myanmar zal worden geaccepteerd!

Jullie kennen ons nu wel een beetje en weten dat wij beiden van mooie dingen houden! Nou we hebben een super gaaf en mooi Boeddha beeld gekocht van sandelwood. Sandelwood, is een houtsoort dat naar de sauna ruikt. Na wat onderhandelen hebben we hem voor een mooie prijs mee genomen. Wederom hebben we een pakketje naar NL gestuurd. Echter was hij nu wat zwaarder, omdat we veel ongebruikte kleding en souvenirs terug wilde sturen. Het pakketje woog 11 kilo, maar werd weer op dezelfde manier ingepakt als ons vorige pakketje.

Naast de regel dingen hebben we ook veel gezien. Er zijn in Nepal 3 koningssteden, Kathmandu, Patan en Bhaktapur. We zijn naar alle drie de plaatsen geweest. Alle drie hebben ook een Durbar Square. Durbar is het Nepalese woord voor paleis. Durbar Square is de belangrijkste bezienswaardigheid en kloppend hart van Kathmandu, Patan en Bhaktapur. Durbar Square wordt in de meeste gevallen als marktplaats gebruikt. Het krioelt er van mensen, taxi's, fietsriksja's en straatkinderen. In Kathmandu staan meer dan 50 tempels en andere religieuze monumenten op 1 vierkanten km. De oudste tempel dateert uit de twaalfde eeuw en het belangrijkste gebouw is het koninklijk paleis.


Andere bekende tempels zijn Kasthamandap tempel, de Taleju tempel en het huis van de Kumari, de levende godin. Kumari Devi hebben we mogen bewonderen. Dit is nu een meisje van 8 jaar oud die om 4 uur 's middags zich een minuut laat zien aan het publiek. Je mag geen foto's maken. De Kumari (betekent 'puur' en 'maagdelijk') is een meisje wat vaak al uitverkoren is op drie/vier jarige leeftijd. Het sterrenbeeld van het meisje moet complementair zijn met die van de Koning. De Kumari wordt bijgestaan door bedienden en zij wordt van haar familieleden gescheiden. Als zij bij de eerste menstruatie bloedt of als zij valt en bloedt, is zij Kumari af en moet er een andere Kumari gekozen worden. Ze voert haar dagelijkse rituelen uit en wordt geheel verzorgd, dat betaald wordt door de regering. Iedere dag schilderen bedienden zwarte lijnen boven haar ogen een en derde oog op haar voorhoofd. Bedienden dragen haar overal naartoe, omdat ze de grond niet mag raken. De belangrijkste dag is de Indra Jatra in september. Dan wordt de Levende Godin helemaal opgetuigd als een 'ware Godin', met make-up, juwelen en de oorspronkelijke kleding van haar voorgangster, die vermoedelijk volgens de overlevering rond 1756 AD begon. De dag dat de Levende Godin Kumari in haar zegewagen wordt rond gedragen heet de Kumari Jatra. Deze ceremoniële rit duurt 3 dagen en de 2e dag heet Thawneya. Overal stromen de mensen toe om haar te eren, en vooral de zegen van haar te ontvangen. Ze komt ook maar vijf tot zes keer per jaar buiten. Meestal is dit tijdens festivals. Men gelooft ook dat haar gedrag tijdens deze festivals voorspellende waarde heeft. Als zij bijvoorbeeld rusteloos is, zou dit slecht nieuws inhouden voor het land. Wanneer Kumari bloedt, gaan 5 boeddhistische priesters op zoek naar de nieuwe levende godin. De jonge kandidates tussen de 4 en 7 jaar oud stammen allemaal af van de Newar Shakya kaste, het gilde van zilver- of goudsmeden en is de belangrijkste persoon in Nepal. Ze moet naar men zegt een uitstekende gezondheid hebben, mag geen littekens of wondjes hebben en moet een perfecte huid, zwarte ogen en zwart haar en tanden hebben. Ze moeten aan totaal 32 perfecties van de godin voldoen, waarvan sommigen heel poëtisch worden beschreven: een nek gelijk een gelijk een schelp, een lichaam gelijk een bananen boom, ogen als een koe, heupen gelijk een hert, een borst van een leeuw, en de zachte stem helder als een eend. Dan worden de uitverkorenen op de proef gesteld door de godin in een donkere ruimte te ontmoeten tijdens het Hindu festival van Dashain. Op de kalratri, of 'zwarte nacht, worden 108 buffels en geiten geslacht aan de god Kali. De jonge kandidaten worden een voor een in de Taleju tempel gebracht op de donkere binnenplaats waar de hoofden van de geslachte dieren liggen en verlicht worden door kadelaren waartussen gemaskerde mannen dansen. Hier mag ze geen angst tonen. Haar laatste test is net als bij de uitverkiezing van de Dalai Lama dat de Kumari kleren en decoraties uitkiest die gedragen zijn door haar voorgangster. Wanneer je ex-Kumari bent krijg je een klein pensioen van de staat en moet ze rekening houden dat je als vrijgezel door het leven gaat. Veel Nepalese mannen vinden het eng een ex-godin te trouwen. Alle Kumari's sinds 1978 zijn nog ongetrouwd. In 2001 is voor het laatst een nieuwe Kumari gekozen. Onze samenvatting: wat triest voor dit meisje!!

Patan, de zusterstad van Kathmandu, wordt ook wel ‘Stad der Schoonheid' genoemd. Patan heeft net als Kathmandu een grote hoeveelheid tempels, maar het is er een stuk rustiger. Ook hier hebben wij genoten van de mooie gebouwen.

Mark en ik zijn nadat we alles rondom Myanmar hadden geregeld een aantal dagen naar Bhaktapur gegaan. In Bhaktapur aangekomen moesten we eerst 21 euro betalen om de stad in te mogen. Ons guesthouse waar we verblijven is niet top, maar de locatie is leuk en centraal, de kamer heeft warm water en we hebben internet. Bhaktapur wordt ook wel de stad der getrouwen genoemd. De meeste gebouwen dateren uit de 17^de eeuw. Het centrum is bijna autovrij wat maakt dat het prettig is om er te lopen. Oude ambachten, zoals pottenbakken is nog erg normaal in Bhaktapur. Als je hier rondloopt wanen je je regelrecht in de Middeleeuwen. We zijn naar verschillende pleinen geweest Taurnahdi Tole (Tole = plein), Golmahdi Tole en Tachupal Tole. Aan al deze pleinen liggen oeroude gebouwen en tempels.

Aan een van deze pleinen ligt de hoogste tempel van Nepal, hij telt vijf etages en dateert van 1702. De trap naar het hoogste platform wordt geflankeerd door stenen figuren: leeuwen, worstelaars, garuda's, griffioenen, olifanten en godheden. In Bhaktapur heb je ook een Durbar Square. Hier in Bhaktapur doet het heel ruimtelijk aan; door een aardbeving in 1934 zijn veel tempels tegen de vlakte gegaan met als gevolg veel open ruimte. Wederom hebben we een geluk dat we een feestdag mogen mee maken, namelijk Bisket Jatra. Tijdens het festival moet er een tempel op houten wielen naar 1 kant van de stad worden getrokken. Aan de tempel worden aan beide kanten touwen vast gemaakt en daarna wordt er aan twee kanten aan de wagen getrokken (het noorden en het zuiden van de stad). Onze hotel eigenaar adviseerde om in het guesthouse te blijven omdat er nog wel eens vechtpartijen uit konden breken (twee jaar geleden waren er nog drie mensen overleden tijdens dit festival). Om de tijd te doden hebben we een spelletje gespeeld totdat het spektal begon. Eerst hebben we op tv gekeken want dit festival wordt landelijk uitgezonden!

Toen de tempel van het plein af was duurde het even voordat hij bij ons was. Hij ging dan ook alle kanten op. Wat een mensen op straat. Toen hij dichtbij was, was het wel erg leuk om die mensenmassa te zien vanaf het rooftop restaurant van ons hotel, maar o wat erg als je hier je huis hebt! Je huis wordt niet ontzien. Op een gegeven moment vlogen de dakpannen van de daken en werden huizen beschadigden.

Ook was er een vechtpartij, maar de politie was er snel bij! De hoteleigenaar had ons vanwege het festival uitgenodigd om als zijn gast bij hem te eten. Dat slaan wij natuurlijk niet af! Het was pittig maar wel lekker.

We zijn nog 1,5 dag naar Nagarkot gegaan. Nagarkot ligt op 2175 meter, dus we zijn 1000 meter gestegen. Het is hier erg groen en rustig. Er is hier niet veel te beleven buiten de rust en de natuur. Toen we de bus uitkwamen stond er al iemand van een hotel die ons wilde strikken. Toevallig was het ook 1 van de hotels waar we heen wilde. Het was nog een heel stuk lopen de berg op met onze toch nog zware tassen tot we bij een fantastisch mooi plekje aankwamen. Mark heeft nog flink moeten onderhandelen om een kamer te krijgen, want ze waren allemaal wat prijzig. We hebben nu een mooie en gezellige kamer voor 10 euro. Het heeft een leuk uitzicht en voelt een beetje aan als een blokhut. Helaas was het erg mistig dus we hadden niet het uitzicht wat ze ons hadden beloofd. Na een dag en nacht zonder stroom, internet en warm water (was ons voor die prijs allemaal wel beloofd) zijn we de volgende dag terug gegaan naar Bhaktapur.

We gaan vandaag Nepalees Nieuwjaar vieren. Op voor 2068 (geen typefout)!

Groetjes Mark en Maaike